Groot was de bewondering van vriend en vijand voor het kampioenschap van AFC in de Tweede Divisie. De Amsterdammers werden niet alleen met afstand kampioen, maar deden dat ook nog eens met veelal aantrekkelijk, aanvallend en herkenbaar voetbal. Maar de titel maakte her en der ook de tongen los. Had de trotse traditieclub gebroken met haar principes en flink met de geldbuidel gerammeld? Bob Duis, afzwaaiend voorzitter van de technische commissie, geeft openheid van zaken over de fabels en feiten rond AFC.
Tien jaar is hij nauw betrokken geweest bij de commissie Topamateurs, het technische platform dat zich onder meer bezighoudt met de samenstelling van de zondagselectie. Binnenkort zwaait Bob Duis (51) af als voorman en architect van drie kampioenschappen: éénmaal in de Hoofdklasse, éénmaal in de Topklasse en dit seizoen als sterkste van de Tweede Divisie. Het maakt hem zichtbaar trots.
Vriend en vijand waren het erover eens dat AFC de terechte kampioen is. Velen meenden dat het succes van The Reds simpelweg het gevolg is van de beste selectie, waarin de aanwezigheid van Raily Ignacio en de broeders Yordi en Kenny Teijsse veelal als blikvangers worden gezien. AFC haalde een karrenvracht aan doelpunten met het trio, waarbij vooral de productie van de Teijsse-broers de verwachtingen overtrof: “Vooral omdat Kenny gehaald werd als linker centrale verdediger en trainer Uli Landvreugd de credits verdient door Yordi als nummer tien te posteren”, vertelt Duis in zijn vaste Italiaanse koffie- en broodjes etablissement in Amsterdam-Buitenveldert. “Op deze plek heb ik zoveel broodjes gegeten met spelers die wat wilden bespreken”, lacht de oud-speler van de club.
“Het heeft best af en toe geclasht in de kleedkamer”, blikt het bestuurslid terug op het succesvolle seizoen. ,,Bijvoorbeeld in de winterstop tussen de trainer en Ignacio. Of op momenten tussen Yordi Teijsse en Ignacio tijdens trainingen. Na Jong Sparta uit met Johan Kulhan. Het zijn allemaal temperamentvolle jongens. Sommigen echte straatvechters. Maar het mooie en bijzondere is dat ze weten dat de wereld er een dag later vaak al heel anders uitziet als de emotie wat is gezakt. Soms al eerder. Als ik dan Ignacio ’s avonds na de training belde, vertelde hij dat het al lang was uitgesproken met Yordi.”
“Yordi en Raily hadden wat problemen bij hun vorige clubs. Onze kracht is geweest dat wij die jongens de ruimte hebben gegeven en zij hebben dat dubbel en dwars terugbetaald op het veld. Ze zijn beide hartstikke happy bij ons”, constateert de ‘architect van AFC’ tevreden.
De aanwezigheid van de drie reeds genoemde spelers, maar ook andere smaakmakers als Melvin Grootfaam, Tim Linthorst, Milan Hoek en Patrick Zonneveld wordt door menig Tweede en Derde Divisionist met een mengeling van bewondering en een vleugje jaloezie bezien. Zelfs beleidsmakers van andere topamateurclubs verbazen zich over zoveel kwaliteit op Goed Genoeg, terwijl AFC steevast bleef en blijft verkondigen met een relatief beperkt budget te werken. “Ik weet dat spelers als Grootfaam en Zonneveld elders veel meer, misschien wel het dubbele, kunnen verdienen, maar toch heel bewust AFC trouw blijven”, vervolgt Duis.
“Natuurlijk krijgen onze spelers ook een vergoeding. En daarnaast helpen onze zogenaamde ‘AFC vriendelijke bedrijven’ en betrokken AFC’ers spelers wel eens met het vinden van een woning in Amsterdam, een baan of een scooter. En we hebben een goede verstandhouding met MINI, waardoor we voor een heel schappelijk maandbedrag verschillende selectieleden een auto kunnen aanbieden”, licht Duis toe. “Maar onderbelicht blijft de warmte van de club, de waarde van de geografisch ligging van de club, het unieke AFC jaardiner, het ‘Gouden Bal’-speldje voor kampioenen en de duurzame vriendschappen en relaties die AFC’ers bindt. Ik zeg wel eens: op de begrafenis van een AFC’er komen twintig familieleden en de rest van de zaal is gevuld door AFC’ers. En het is niet voor niets dat spelers als Tom van den Brink en Rob Rietveld overstappen naar ons zaterdagteam en niet naar een andere club. Dat soort jongens, naast uiteraard de voetballertjes die we opleiden, zijn de bestuursleden van de toekomst.”
Duis benadrukt dat AFC qua vergoedingen aan haar topspelers nog altijd bij lange na niet kan tippen aan de verdiensten die te beuren zijn in de Bollenstreek of Spakenburg. Geruchten die dat tegenspreken bestempelt hij als ‘indianenverhalen’. Wel erkent hij dat het budget van de selectie de afgelopen twee jaar een impuls heeft gehad. “Twee jaar geleden was ons budget 125 duizend euro. Tegenwoordig is daar zo’n 60 duizend bijgekomen, waardoor we totaal nu op circa 180 duizend euro zitten”, geeft hij een inkijkje in de financiële selectiehuishouding. “Van wat ‘AFC vriendelijke bedrijven’ en leden daarbuiten voor sommige spelers regelen, ken ik niet de exacte details.”
Het selectiebudget van AFC wordt grotendeels bijeengebracht door de stichting ‘Keep Smiling’, waarin betrokken AFC’ers, sommige zelfs vanuit het buitenland, jaarlijks enkele duizenden euro’s storten. “Omdat ze graag willen dat AFC op hoog niveau blijft spelen.” Zo’n twintig procent van het budget wordt ingebracht door de vereniging. “Met het halen van Raily Ignacio hebben we éénmalig een uitzondering op het vastgestelde budget gemaakt. Er moest wat gebeuren, we stonden stijf onderaan en hadden doelpunten nodig. Toen hebben vijf AFC’ers uit de stichting samen wat extra geld bij elkaar gelegd waarmee Ignacio aan de selectie kon worden toegevoegd.”
Ook afgelopen winter kwamen er tussentijdse versterkingen bij. “Noodzakelijk”, stelt Duis onomwonden. “We zaten door blessures heel krap in de verdedigers. Maar een speler als Maatsen kwam voor niks, omdat hij graag weer ritme wilde opdoen en mee kon rijden met Ignacio.”
Duis blijft ondanks zijn afscheid als technisch bestuurslid en voorzitter van de technische commissie nauw betrokken bij AFC. “De komende jaren zal ik me intensief blijven bezig houden met de realisatie van ons vernieuwde sportpark.”
Met dank aan voetbal247.nl