Onderstaand de toespraak van voorzitter Ad Westerhof, uitgesproken bij het AFC monument op 4 mei 2016
Beste AFC-ers en geachte aanwezigen,
Net als ieder jaar staan wij ook vandaag de 4e mei weer stil bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Op de televisie zien we dezer dagen de verschrikkingen in Europa en in Zuid-Oost Azie van toen.
En zelfs na al die jaren is het nog steeds nauwelijks te geloven en zeker niet te bevatten wat er toen gebeurde.
Er zijn ieder jaar minder mensen die hierover uit eigen ervaring kunnen vertellen.
En over tien, vijftien jaar zal er nog nauwelijks iemand te vinden zijn die het heeft meegemaakt.
Waarom dan zo’n herdenking?
Ten eerste omdat de slachtoffers van alle oorlogen worden herdacht en dat is terecht.
Maar ook, en wat mij betreft, vooral omdat de gruwelijkheden nooit vergeten mogen worden.
Nooit meer willen wij oorlog en nooit meer willen wij angst en onderdrukking. Of bevolkingsgroepen die worden uitgemoord om geloof, ras, geaardheid, overtuiging of huidskleur.
Ook wij die de oorlog alleen van de beelden en verhalen kennen moeten die waanzin voorkomen.
Onze maatschappij heeft alleen toekomst wanneer wij allen opstaan tegen die lieden die met geweld onze beschaving en onze normen en waarden willen vernietigen.
Dagelijks zien wij allemaal verschrikkelijke beelden van oorlogssituaties ver weg maar ook heel dichtbij.
Tenslotte is het maar drie uur vliegen van München of Milaan naar Syrië. Vanuit Turkije ben je er al binnen een uur.
Zo dichtbij dus.
De slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn zo talrijk dat wij ons daar nauwelijks een voorstelling van kunnen maken.
In totaal zijn er toen ongeveer 25 miljoen militairen gesneuveld en ca 30 miljoen burgers omgekomen over de gehele wereld. Onwaarschijnlijke aantallen.
Om een idee te geven, dat zijn alle inwoners van Noorwegen, Zweden, Finland, Denemarken, Nederland, België en Luxemburg bij elkaar Of alle inwoners van Engeland.
Onvoorstelbare aantallen en onvoorstelbaar veel leed.
Dicht bij huis, dus bij AFC, zijn er ook slachtoffers ten gevolge van het oorlogsgeweld.
Op 10 Mei 1940, rondom het kampioenschap van AFC, vielen de Duitsers ons land binnen. Bij de volstrekt ongelijke strijd in de dagen erna sneuvelden de AFC-ers Gerd Scheepens, Gerrit Struijs jr. en Henri Lindner.
Op de erebegraafplaats in Bloemendaal zijn de graven van AFC-ers Rob Cijfer, Henny Immig, Ko van Eijk en Ab Scheepstra. Zij kwamen in de oorlog in verzet tegen de bezetter en moesten dat verzet met hun leven betalen.
Deze clubgenoten stierven voor hun idealen, waren jong, soms heel jong (19 jaar ) en deelden hun passie voor de vrijheid in verbondenheid.
AFC is trots op deze jonge mannen die de illegale bladen als Het Parool en Trouw bleven verspreiden. Een levensgevaarlijke bezigheid!
Op ons monument dat na de oorlog werd opgericht staan de namen van clubgenoten die zijn omgekomen door oorlogsgeweld.
En hoe ging het AFC in de oorlog?
Voetbal werd steeds populairder en de aanwas van leden ook bij AFC was enorm.
Tegelijkertijd werd voetballen en het lid zijn van een voetbalclub verboden voor alle joden en dus ook voor de joodse leden van AFC.
Met de vele razzia’s in de stad was voetballen voor joden totaal onmogelijk. AFC-ers met een joodse achtergrond als Elias van Praag en Rudie Hartog werden gedeporteerd naar vernietigingskampen. Andere AFC-ers als
Hazman en Joop ter Heul werden gedwongen te werk gesteld in Duitsland en stierven uiteindelijk door ziekte en uitputting.
Ondanks al deze verschrikkingen bleven de commissies doen wat nog mogelijk was om de club overeind te houden, maar vooral aan het einde van de oorlog werd gezorgd voor clubgenoten die niet meer te eten hadden.
Een klein lichtpuntje in een desolate en verschrikkelijke situatie waarin velen zich bevonden.
Ik zei het al, zonder kennis en respect voor het verleden geen toekomst.
Wij hebben van het verleden geleerd. Misschien niet genoeg .Daarom moet de vlam van herdenking en van vrede blijven branden.
Wij staan op de schouders van onze moedige voorgangers en kunnen daardoor onszelf, onze kinderen en kleinkinderen een betere toekomst geven.
Herdenken en stilstaan bij het verleden blijft daarom altijd noodzakelijk.
Als afsluiting van deze bijeenkomst zullen Guido Dukker, voorzitter van ACC, de cricketclub en ik een krans leggen bij het monument waarna twee minuten stilte.
