Het openingsdoelpunt en het subtiel uitgevoerde lobje van Jan-Hein, de twee afgedwongen doelpunten van Twan, de succesvolle imitatie van de De Ligt-Müller combinatie of het beheerste afronden van Elja, hoe de noppen van de ene schoen verward raakten in de andere schoen van Maurice, de terugkeer van Sander, de reddingen van Evert of de 0 van Dick en ook de 0 van Boudewijn, nee, daar ging het allemaal niet over na de wedstrijd in Almere, waar de AFC 45+ eigenlijk geen moment iets weggaf aan AS’80. Nee, het meest besproken was de actie van Jan-Hein die vanaf rechts een voorzet op maat gaf, waarna de bal alleen maar tegen de touwen gekopt hoefde te worden.
Terwijl de bal de lange weg door de lucht ondernam, was het of op dat moment even de adem werd ingehouden; of er tussen het moment van de afzet van de grond en het moment van raken, van alles door het hoofd ging.
De duinen bij zonsondergang, terwijl de zee het strand op rolt; de glimlach van een vrouw die je op het fietspad tegemoet fietst; de herinnering aan je middelbare schooltijd toen het altijd lente was en je zeker wist dat de winter nooit zou komen; het terras op dat Griekse eiland waar de eigenaar je een glas ouzo brengt, dat daar en alleen daar perfect smaakt; het verlangen indiaan te worden; Henk Koning, die bij een corner van Ajax achter het doel behandeld wordt, maar van de brancard springt als de bal voorgegeven wordt en hem corner kopt voordat hij weer gaat liggen; de eindmusical van groep 8; een kunstwerk van Anselm Kiefer; een blad papier dat ritselend wordt opgetild door de wind en je nog net de eerste woorden van een liefdesbrief kunt lezen; de tapir in Artis; het geluid van de bal die op de eerste training van het seizoen over het kort geschoren echte gras fluistert; een ouder echtpaar dat in het park een partijtje tafeltennis speelt; het middaglicht dat een oude kroeg binnenvalt en het dwarrelende stof doet oplichten; de kapitein van een rondvaartboot die een bal van een stel jongetjes uit het water vist; sommige stukken van de Stabat Mater van Pergolesi; een hond die het schuim uit de branding hapt; een lege kleedkamer met modder op de grond waar de damp nog hangt; een film waar je niets van begrijpt maar die je toch ontroert; een trein die op tijd vertrekt en ook op tijd aankomt…
O ja, de kopbal werd naast het doel gemikt.
Door @F