Onder grote belangstelling vond gisterenavond om 18:00 uur de Dodenherdenking bij AFC plaats. Ook een groot aantal A-selectie spelers was aanwezig.
Hieronder de toespraak van voorzitter Ad Westerhof bij het monument op ons sportpark.
Beste AFC-ers en andere belangstellenden.
Als ieder jaar herdenken wij ook dit jaar op 4 mei alle clubgenoten die in de tweede Wereldoorlog het leven lieten in de strijd tegen de bezetter. Of doordat zij te werk werden gesteld door de Duitsers en daar omkwamen. Of gewoon omdat zij joods waren en door de bezetter gezien werden als een bevolkingsgroep die moest worden uitgeroeid. Je kunt het je anno 2019 nauwelijks voorstellen. Of toch wel! Om ons heen zie je talloze voorbeelden van discriminatie vandaag in onze maatschappij. Daarom herdenken wij ook; om niet te vergeten en vooral gedrag te herkennen dat kan leiden tot onderlinge haat en escalatie.
Ook de tweede Wereldoorlog heeft zo’n voorgeschiedenis. Met mij kunnen heel veel mensen zeggen: ik ben van na de tweede Wereldoorlog en dat wil ik graag zo houden!
AFC hecht aan tradities. Net als ACC overigens. Dat is tenslotte het cement tussen de stenen, de backbone van de vereniging. Zonder verleden geen toekomst en juist daarom koesteren wij ons verleden. Daarom ook vinden wij onze jaarlijkse herdenking zo belangrijk.
Het is ons inziens eigenlijk al te gek voor woorden dat er op 4 mei een voetbal competitie programma wordt afgewerkt. Daar is de 4e mei niet voor bedoeld. Met nogal wat inspanningen onzerzijds en medewerking van Scheveningen en instemming van de KNVB zijn wij er in geslaagd om de competitiewedstrijd van ons eerste elftal die voor vandaag stond gepland, naar morgen te verzetten. Een aantal jaren heb ik u vanaf deze plaats verteld over hoe het voetbal in de oorlog in KNVB verband gewoon door ging. Alsof er niets aan de hand was. Juist daarom zou zo’n dag als vandaag aangewezen moeten worden door Zeist als een niet speeldag.
Gerechtigheid avant la lettre.
Het zou mooi zijn als de volgende zaterdag 4 mei hier rekening mee wordt gehouden en er dus geen programma is . Uit respect voor alle slachtoffers en nabestaanden. Ik realiseer mij wel dat het pas weer in 2024 zover is, dus over 5 jaar. Dan zijn er ook weer veel minder mensen die het meegemaakt hebben, maar ook dan zal herdenken belangrijk zijn.
Zo’n drie weken geleden, op 19 april was er een herdenking georganiseerd in concentratiekamp Amersfoort, dat onder bevel stond van de SS en waar in de oorlog Nederlanders te werk werden gesteld die na een korte periode meestal werden doorgestuurd naar vernietigingskampen in Duitsland. In kamp Amersfoort zijn, tijdens de oorlog, in totaal 35.000 mannen voor korte of langere tijd gedetineerd geweest. Van al die mensen leven er nog 50 en 15 daarvan waren aanwezig bij die herdenking samen met zo’n 1000 nabestaanden, familie en belangstellenden. Ik weet dat omdat mijn vader één van die 15 mannen was en dus aanwezig. Hij was uitgenodigd. Er zijn bij zo’n herdenking heel veel vrijwilligers om alles in goede banen te leiden. Het is tenslotte toch behoorlijk emotioneel. Steeds werd aan mijn vader gevraagd hoe het met hem ging waarop hij op een gegeven moment antwoordde dat hij daar wel eens minder was ontvangen ….. Humor heeft ook hem geholpen bij de verwerking van vreselijke belevenissen.
Ik zei al dat wij ieder jaar onze AFC-ers gedenken. Ook in ons nieuwe sportpark zal volgend jaar om deze tijd hoogstwaarschijnlijk ons monument een andere plaats hebben. Maar ook weer een voorname, centrale plaats. Met het noemen van de namen van de clubgenoten die zijn omgekomen spreek ik tevens diep respect uit voor alles wat zij voor volk en vaderland en AFC hebben gedaan. Zelfs nu, 74 jaar later, zijn hun offers niet vergeten.
Gerd Scheepens, Gerrit Struijs jr en Henri Lindner stierven op het slagveld in de eerste dagen van de oorlog.
Rob Cijfer, Henny Immig, Ko van Eijk en Ab Scheepstra hebben voor hun verzetsdaden, o.a. het illegaal verspreiden van de dagbladen het Parool en Trouw, met hun leven betaald.
AFC-ers met een joodse achtergrond als Elias van Praag en Rudie Hartog werden gedeporteerd en vermoord in een vernietigingskamp.
Andere AFC-ers als Joop ter Heul en Hazman werden in Duitsland te werk gesteld en overleden daar door uitputting en ziekte.
Wij staan op de schouders van onze moedige voorgangers en dus ook op hun schouders. Daarom is onze club vandaag wat het is.
Een instituut en een warm bad tegelijk. Fijn dat wij samen hier kunnen herdenken.
Als afsluiting van deze herdenking zullen de voorzitter van ACC, onze zustervereniging, en ik een krans leggen bij het monument waarna twee minuten stilte.
Naast deze speech van de AFC-voorzitter werd er een gedicht voorgelezen door Kobus Ringeling, speler van AFC JO-13/2, dat hij samen met zijn grootmoeder Marianne heeft opgesteld.
Kobus Ringeling is een achterkleinzoon van de in de speech van de AFC-voorzitter genoemde Ko van Eijk, die in maart 1945 gefusilleerd is en in het voetbalseizoen 1943-44 speler was van AFC 1, zie onderstaande foto.
vlnr : Teun Wiggemansen, Henk Sonnevelt, Chris Geluk, Ko van Eyk, Ger ter Horst, Cor ter Horst, Karel ter Horst, Ger Stallmann, Wim Pogge, Herman Meijling, Jan Betz, Erik Geelhuijsen en trainer Piet Huijskens
.