Zaterdagavond was ik bij de première op het IDFA van Glas, mijn onvervulde leven van onze teamgenoot Alex (G). De film gaat over Rogier Kappers, die na zijn vijftigste vaststelt dat niets van wat hij wilde bereiken in zijn leven, gelukt is.
Enfin, hij besluit zich te bekwamen op het ‘glasorgel’, een variété-act uit het verleden waarbij iemand muziek maakt door aan verschillend gevulde wijnglazen klanken te ontlokken. Uiteindelijk moet dat dan een liedje worden, of een stukje Bach. In zijn vermakelijke zoektocht naar erkenning (en liefde) staat een ding als een paal boven water: hij houdt vol, en wordt daarvoor uiteindelijk beloond met betaalde optredens (voor de grande finale: bezoek de film!).
Niet voor niets sprak deze film mij zo aan, zo kort na de wedstrijden van de 45+-2 tegen Wartburgia en AMVJ.
Het klassement van kapitale missers en dan toch maar moedig doorgaan wordt momenteel aangevoerd door Elja (koppend vanaf 3 meter, naast) en Twan (volley van 3 meter, over). Toch tekent het de strijdbaarheid van het huidige elftal dat er met veel inzet, beheersing en kwaliteit wordt volgehouden.
In de 2e minuut scoorde AMVJ al uit een corner, maar het onvermoeibare middenveld (Guy/Ela/Jan-Hein/Ton) zwichtte niet voor de pittige duels, de verdediging (Ugur/BAlex/Eduardo/Mario) bleef geconcentreerd en gedisciplineerd verdedigen en de bal inspelen naar het middenveld.
Daarachter stond BlokOpDoel als een Blok Op Doel. Listige schoten, afstandsschoten en zelfs een knal onder de lat: hij had het allemaal.
Na een kwartier kon de gevaarlijke aanval (Amit/Twan) eindelijk eens profiteren: Elja slingerde de bal uit een vrije trap voor, Amit kreeg hem voor de voeten, draaide zich om en plofte de bal in één beweging achter de keeper van AMVJ.
Daar bleef het in de eerste helft bij, ondanks kleine kansjes.
Na rust werden gedoseerd wat wissels ingebracht. In de eerste helft had Ward alweer de eerste minuten mogen maken, nu kwam PeetJoost er in (DoolJoost had getraind en was dus geblesseerd) en ook Theo, GAlex en Sander werden ingezet, zonder dat dat iets aan het beheerste rondspelen afdeed.
Zo zie je, de kracht van het team ligt in de sterkte van de bank (en dan bleef Hattrick-Boudewijn nog vlaggen!).
En ook de motivatiespeech van Trainert Jeroen Brussee voor de wedstrijd, waarbij hij de suggestie deed de bal bij voorkeur te verplaatsen naar een medespeler in plaats van een tegenstander, droeg bij aan het vertoonde spel.
De tweede helft was AFC sterker, kwam (Jan-Hein) tot een paar gevaarlijke schoten, had kansen met vrije trappen, en had een prachtig uitgespeelde aanval waarbij Theo met een voorzet van rechts Twan voor het doel zette.
Maar ja, Gras Maaien dus, in plaats van Glas Draaien.
Het werd nog even spannend toen een bal tergend langzaam na een kopbal tegen de paal rolde, maar ook daar had Blok Op Doel het goed gezien – of een engeltje tegen de paal zitten.
Het bleef uiteindelijk 1-1, waarmee vooral AMVJ tevreden mocht zijn.
Anthon Fasel