Voor de wedstrijd dook ineens Trenert Jeroen weer op, met een motiverende speech, daarna moest hij weg om bij Lugdunum hetzelfde te gaan doen (11-0 verlies).
Een groot deel van onze aanvalskracht (Amit, Twan, Sander) was om verschillende redenen afwezig, gelukkig hadden we 10 man op de bank voor noodgevallen, met DJoost als vaste commentator.
Bloemendaal is een stugge tegenstander, die voetballend met een sterk bezet middenveld de tegenstander onder druk probeert te zetten, waardoor het voor ons lastig was om tot kansen te komen. Vooral via de linkerkant (Menno-Eduardo-Peter) kwamen we er regelmatig doorheen, maar zonder te scoren. Bovendien hebben ze een uitstekende keeper, die een paar maal met snelle reflexen een doelpunt wist te voorkomen.
Daardoor duurde het tot de dertigste minuut voor er gescoord werd. Peter werd buiten het strafschopgebied onderuit gewerkt, de keeper wilde geen muurtje voor zijn neus en Jan-Hein kogelde de bal snoeihard in de bovenhoek. Zijn supportersschare (3 man) met spandoek (klein) zag het juichend aan – al hadden ze om verf te sparen alleen Hup Jan op het doek geschilderd.
Daarna werd AFC iets sterker en Peter, de Leeuw van Noord, passte op De Peek die akelig precies de bal in het uiterste hoekje rolde.
In de rust werd beperkt gewisseld, maar daar kwam na enige tijd verandering in toen Peter geblesseerd afhaakte, en Goicochea Boskamp, die vorige week vriend, vijand en vooral zichzelf verbaasde door een bal op correcte wijze te stoppen, zichzelf blesseerde aan de zijlijn bij een iets te enthousiaste sliding.
DJoost slaagde er in de nul en zijn mond te houden als vervanger voor DickOpDrie, Mario stopte voor en Ugur stoof weer ouderwets op de linkervleugel. JoostTwee kwam erin en moest er ook weer snel (k)uit, Boudewijn floot overtuigend en liet zien dat hij niet van schwalbes houdt toen Theo even iets te ferm corrigerend optrad in de zestien.
Vlak voor tijd werd De Peek met een listig steekballetje op weg naar de keeper gestuurd, en waar hij daarvoor er twee keer niet in slaagde om de bal bij een vrijstaande medespeler te bezorgen, rondde hij deze solo keurig af. De 3-0 was een feit.
Niet alleen de geblesseerden zullen we waarschijnlijk weer voor een paar weken moeten missen, maar ook kondigde Eduardo aan dat dit zijn laatste wedstrijd was. Hij verhuist naar de USA waar men hem hopelijk niet als immigrant ziet.
First time Eduardo played with us, we thought: Out of all the 211 million Brazilians, we have the only one that can’t play football. But soon enough we learned that he was a technical and fast defender, who saved with his correct interventions a lot of points for us. And of course we will remember his Samba-like solo’s in the counterattack. But above all he is a most generous, cheerful and heartfelt teammate for us. We will miss him.
@f