Met verdriet hebben wij kennisgenomen van het overlijden van Jan Wortel, jarenlang een vaste en geliefde aanwezigheid aan de wedstrijdtafel van AFC.
Als je op zondag bij AFC moest zijn — als teamleider of speler — moest je altijd even langs de wedstrijdtafel om een kleedkamersleutel te halen. Grote kans dat je daar werd geholpen door Jan: een vriendelijke, rustige man met een goed geheugen voor alle clubnamen uit de regio en ver daarbuiten.
Hij vond WV-HEDW een van de mooiste, omdat alle namen van de fusieclubs er zo mooi in terugkomen: Wilhelmina Vooruit, Hortus en Eendracht Doet Winnen. Voor iedereen had Jan een vriendelijk woord, een grapje of een succeswens voor de wedstrijd na het overhandigen van de kleedkamersleutel, maar niet voordat hij degene had gevraagd om een “borgje”, waarbij hij zijn hand ophield.
Ook was hij fanatiek met het verzamelen van de uitslagen van de gespeelde wedstrijden en dat deed hij ook voor de competitie van de Klassieke veteranen, inclusief het bijhouden van de stand (want die werd niet door de KNVB bijgehouden).
Jan was in de oorlog een paar seizoenen lid van AFC. Na een tijdje vond zijn vader het verstandiger dat hij dichter bij huis ging voetballen — in Amsterdam-Oost, in plaats van helemaal naar de Zuidelijke Wandelweg te fietsen, waar AFC toen was gevestigd. Zijn vader was namelijk bang dat de Duitsers zijn fiets zouden afpakken en hij daardoor niet meer naar school zou kunnen. Dat verhaal vertelde Jan vaak, met een glimlach.
Op zijn zeventigste, in het jaar 2000, werd Jan opnieuw lid van AFC. Dit jaar zou hij 25 jaar lid zijn geweest — lid van de Zilveren Ploeg. Helaas heeft het niet zo mogen zijn. Na een ongelukkige val thuis brak hij iets in zijn dijbeen. De operatie leek goed te gaan, maar de revalidatie bleef moeilijk en op zaterdagavond 25 oktober kwam er toch onverwacht een einde aan een lang en sportief leven.
Jan kon boeiend vertellen over zijn tijd als volleybalscheidsrechter. Vooral als er aan de tafel weer eens een paar voetbalscheidsrechters zaten die net een wedstrijd hadden gefloten of nog moesten — Een van zijn geliefde uitspraken was dan: “een grensrechter vlagt niet omdat het buitenspel is, maar het is buitenspel omdat de grensrechter vlagt!”
Daarnaast was Jan een groot treinliefhebber. Vanaf zijn vaste plek aan de wedstrijdtafel kon hij de treinen bij station Amsterdam Zuid zien vertrekken en aankomen. Hij kende ze allemaal: van elk type wist hij de bijnaam, en hij legde graag uit waar die vandaan kwam. “Weet je waarom dat type, waar de machinist hoog zit in zo’n cockpit, een doorloper heet?” vroeg hij dan. “Vroeger kon je, als er twee of meer van die stellen gekoppeld waren, gewoon van het ene naar het andere treinstel doorlopen.”
We zullen Jan enorm missen — zijn rustige aanwezigheid, zijn humor, zijn belangstelling voor de mensen om hem heen, en de vertrouwde plek die hij innam aan de wedstrijdtafel. De zondagen bij AFC zullen niet meer hetzelfde zijn zonder hem.
Wij wensen zijn vrouw Riet en dochter Anneke alle sterkte bij dit verlies.
Paul Ravelli en Tom Poederbach
De uitvaart is maandag 3 november om 15.15 uur bij crematorium Bouwens aan de Noorddammerweg 40 in de Kwakel.