In AFC-Thuis, het programmablad dat bij iedere thuiswedstrijd wordt uitgegeven, laten wij in de rubriek "In de schijnwerper" een speler, staflid of supporter van AFC 1 aan het woord. Bij AFC – VVSB was dit trainer/coach Uli Landvreugd.
In zijn eerste jaar als coach van AFC1 werd door het ‘kind van de club’ Uli Landvreugd (47) meteen het hoogst haalbare bereikt: het divisiekampioenschap en daarmee, voor het eerst ooit, het Landkampioenschap Amateurs. Ondanks zijn plan om nu ook voor het diploma Coach Betaald Voetbal te gaan blijft Uli gewoon bij AFC hoor.
Dat landskampioenschap was ongetwijfeld het hoogtepunt van het seizoen. Was er nog eentje, het bekersucces tegen twee profclubs misschien? Wat mij betreft ook dat mijn moeder, broer en vrienden er alle thuiswedstrijden bij waren, het vertrouwen dat ik kreeg van het bestuur en de technische commissie en het gevoel van saamhorigheid dat ontstond met de mensen van de staf met wie ik zo nauw en zo goed heb samengewerkt.
Je bent nu een kampioenscoach, maar toen je begon klonk het ook: riskant, amper ervaring op dit niveau. Nou, daarmee was ik het niet eens. Ik train al bijna 20 jaar. Los van die twee jaar bij Barnet in Engeland, op een hoger niveau dan deze Tweede Divisie, heb ik heel wat kampioenschappen en promoties meegemaakt, inclusief bijna eentje, met Voorland, naar hetzelfde niveau als AFC enkele jaren geleden.
Bij Barnet werkte je onder Edgar Davids, aandachtig toeschouwer vorige week. Zei hij nog iets, behalve gefeliciteerd? Ja hoor, Edgar vond het voetbal van een behoorlijk niveau en was blij verrast over wat we hadden neergezet met zo’n nieuwe groep. Dat vond hij knap.
Was het meedoen van de Jong-teams een pré dit seizoen? Los van het gebrek aan ambiance, is hun houding toch anders. Minder, wat mij betreft. De druk is lager, er wordt minder naar de ranglijst gekeken. Training staat voorop bij de coaches, maar soms ook weer niet. Winnen is belangrijk, zeker om degradatie te vermijden, maar je ziet dat ze vaak, over het algemeen gesproken, alles of niets spelen. Verliezen ze, dan is dat minder erg vanwege die andere doelstelling.
Is opnieuw kampioen kunnen worden voldoende stimulans volgend seizoen, nu de KNVB nog steeds onduidelijk is over promotie? Kunnen promoveren ben ik wel gewend, maar dat is lastig bij een club als AFC. Als de keuze maar bij de clubs komt te liggen, en er dus geen verplichting is. Antwoord: ja. Los van de grote financiële consequenties bij promotie: AFC is nog steeds een amateurclub met professionele inslag, qua video-begeleiding, het medische traject, zelfs wat voeding betreft. Maar bij ons zitten er ook altijd jongens die studeren of een goede baan hebben en die willen dan niet mee. Ook dat speelt een rol.
Al bekend wie Magid Jansen opvolgt als succescaptain? Nee, daarover moet ik nog nadenken. Zo’n positie vraagt net wat meer bij AFC.
Je organiseert voetbalkampen, maar gaat je nu ook richten op trainers en de AFC-jeugd. Hoe? Van de nieuwe Trainers Academy zullen onze trainers en daardoor ook de jeugd profiteren, wat de clubbinding hopelijk stimuleert. Bij het opzetten van een structuur, eigen identiteit, missie en uiteraard de training ben ik betrokken.
door Michael van Os