We nemen afscheid van George op maandag 3 maart om 13.45 uur in de grote aula van Begraafplaats De Nieuwe Ooster.
George wilde graag zonnebloemen bij zijn begrafenis. Eén per persoon zou fijn zijn.
Maandag 17 februari jl. vierde de Vrienden Biljart Club (VBC) op feestelijke wijze de 90ste verjaardag van Ben Heesen op AFC met een door de jubilaris aangeboden diner. Vrijwel alle van de zo’n 20 leden waren aanwezig, Wouter Amesz was op vakantie, Rein Akkerman was afwezig en George Wijnberg had zich wegens griep afgemeld. Hoge koorts, dus het ging echt niet, zo liet hij weten. Ontzettend jammer was het commentaar van de feestgangers, want dit had George niet willen missen. Hij moet zich echt niet lekker voelen. Hopelijk is hij snel weer op de been. Twee dagen later ontvingen we het trieste nieuws van zoon Thierry dat George dinsdag jl. overleden was op 78-jarige leeftijd. Totaal onverwacht, niet te bevatten. Iedereen was er even stil van, daarna kwamen de berichten, vol verdriet, over een zeer geliefde vriend, die we zeer gaan missen. Verdriet, onze gedachten gaan daarbij allereerst uit naar zijn familie, in het bijzonder zijn geweldige zoon Thierry en dochter Chaja, de bekende zangeres en saxofonist, op wie hij zo trots was. Wij wensen ze allemaal heel veel sterkte.
George was sinds 2009 lid van de VBC. Hij kon erg goed biljarten en was lange tijd verreweg de beste speler. Ondanks een flinke handicap (hij moest veel meer caramboles maken dan zijn tegenstanders) lukte het hem regelmatig clubkampioen te worden. Graag deelde hij zijn kennis en kunde van ‘het spelletje’ met de minder begaafden, gaf iedereen altijd aanwijzingen en bleef zich oprecht verbazen als een bal desondanks gemist werd. Wat een leuke man, vol emotie en passie, met veel sociaal gevoel. Maar ook intelligent, creatief en praktisch, eigenschappen die garant stonden voor een mooie carrière bij het Grondbedrijf van de Gemeente Amsterdam, waar hij medeverantwoordelijk was voor de stadsplanning en de bouw. Én voor een mooie carrière bij de VBC, waar George al snel wedstrijdleider werd en in 2018 toetrad tot het bestuur. Vooral als wedstrijdleider was hij ongeëvenaard. Met mathematische precisie werden de resultaten van de partijen iedere week berekend en in een prachtig overzicht rondgestuurd, vaak voorzien van indringend commentaar en mooie plaatjes. Creatief en daadkrachtig als hij was ontwierp George het nieuwe logo van de VBC en componeerde hij in 2014 het derde couplet van het VBC-clublied. En sprak hij ons toe als er weer eens prijzen waren te verdelen. En gelukkig staat zijn naam als prijswinnaar gegrafeerd in tal van onze bekers.
Zo ook aan het eind van vorig jaar toen hij zijn toespraak eindigde met het volgende gedichtje:
2024 is bijna vervlogen,
2025 staat zo goed als voor de deur
Een nieuw jaar met nieuwe dromen
Alles, zelfs ons biljart, heeft een nieuwe kleur
Veel gezondheid, geluk en vrede
Veel liefde voor elkaar
Aandacht voor de naaste
Het wordt een prachtig biljartjaar
Een gedichtje dat George zo goed tekent, met een slotzin die nu zo ontzettend verdrietig stemt.
George was als VBC’er natuurlijk ook lid van AFC. In 1988 speelde hij in Zaterdag 3 en het zaalvoetbalteam. Hij stond ook bij zijn zoon Thierry langs de lijn en werd leider van zijn team. Later ging George voetballen bij de Veteranen in een elftal dat nog steeds bestaat als 45+. In het eerste wedstrijdverslag waarin hij bij de veteranen speelt wordt hij als balvaardig omschreven, maar ook dat hij na een lange sprint meteen uitviel! Een goede middenvelder die toen hij nog lid was van Maccabi op jonger leeftijd uitkwam voor Amsterdams Elftal. Toen zijn gezondheid het niet meer toeliet werd George in 2010 clubscheidsrechter en heeft op de zondag heel wat wedstrijden van AFC-teams gefloten. Ook nadat hij gestopt was als scheidsrechter bleef hij AFC op de voet volgen. Meestal was hij aanwezig bij de thuiswedstrijden van het eerste, zo ook bij de laatste wedstrijd tegen Koninklijke HFC op 8 februari jl. Vrolijk en altijd bereid om onze coach vanaf de tribune van advies te voorzien.
George heeft een mooi leven achter de rug met ook veel plezier in buitenland. In Israël, op Kos en nog maar kortgeleden op Curaçao. Maar er was ook veel verdriet. Zijn zoon Sylvain overleed op jonge leeftijd, ieder jaar was hij aanwezig als het elftal van Sylvain een herinneringswedstrijd speelde.
Wedstrijdleider George eindigde zijn berichten met de vaak tegenvallende uitslagen altijd troostend met: “Op het einde komt het overigens altijd goed en als het niet goed komt, is het nog niet het einde”. Nu troosten we ons bij zijn einde aan het grote genoegen dat we hem hebben gekend en nooit zullen vergeten.
Machiel van der Woude