Niet alleen de AFC-spelers hadden moeite het nieuwe complex van FC Amsterdam United te vinden, ook bij de thuisspelende club duurde het tot een kwartier na de geplande aftrap voordat er voldoende spelers verzameld waren om te kunnen beginnen.
Dat was ook goed voor het talrijk opgekomen AFC-publiek, waaronder zelfs Elbert, die ooit bij een eerdere ontmoeting bij FCAU het buitenspel had opgeheven omdat hij een toerist de weg aan het uitleggen was.
Het daardoor goed ingespeelde en door de kapiteins op scherp gezette AFC schoot uit de startblokken en had in de beginfase al drie uitgelezen kansen, die echter niet werden benut, waardoor FCAU langzaam beter in de wedstrijd kwam. De verdediging hield makkelijk stand, zeker omdat voor Dick, Alex en Ugur de inmiddels bekende Chinese Muur stond opgesteld. Alle aanvallende intenties smoorden in Mario, die opnieuw een dijk, eh, muur van een wedstrijd speelde.
AFC hield strak vast aan het tactisch plan, gaf weinig ruimte weg en wist soms te ontsnappen. Een vrije trap belandde via paal en keeper (of omgekeerd) voor de snel ingelopen Jan-Hein die eenvoudig binnenschoof.
FCAU zette wel druk, maar de verdediging onder leiding van Dick-met-een-bult (en ijszak) hield stand tot de rust.
Inmiddels was er versterking voor de tegenstander gearriveerd, maar ook bij ons maakte nu Twan zijn opwachting in de aanval, en zijn snelheid maakte de grensrechter zo enthousiast dat hij elke keer juichend zijn hand op stak. Helaas die met de vlag er in of de bal nu van een medespeler of tegenstander kwam en of Twan op eigen helft startte of niet.
Uit een van die aanvallen bereikte Twan Amit, die doeltreffend uithaalde. De 2-0 leek nog even in gevaar te komen met de nieuwe spits die de snelheid van Roadrunner ontwikkelde, maar zich ook net als Roadrunner telkens te pletter liep op de Chinese Muur. En dan is Eddy al op de weg terug, dat belooft dus een echt Jaar van de Draak te worden!
De druk op ons doel werd bovendien verlicht door Evert, die met snelle intercepties en lange ballen richting de spitsen de nodige rust gaf, maar wel zoveel snelheid naar voren afdwong dat Twan het op een gegeven moment genoeg vond.
Even dacht FCAU een strafschop te kunnen versieren, maar onze eigen rechtvaardige grensrechter Nicky en de scheidsrechter van dienst gingen daar niet in mee. Een snelle actie van Guy, die via de tegenstander een voorzet gaf, werd door Elja met een zuiver schot tot doelpunt gepromoveerd.
Dat het in de laatste minuut nog 1-3 werd, nou ja, vooruit dan maar.
De derde helft waarnaar het veelkoppige publiek naar had uitgekeken, ging helaas niet door: wel een splinternieuwe kantine, met bar en tap, maar geen vergunning om die ook te gebruiken.
Elbert, die afscheid kwam nemen van het voetbal, hield nog een emotionele speech, waarin hij iets duidelijk maakte wat niemand begreep. Zoals dat ook al in het veld zo was.
Na deze zeer verdiende overwinning is alvast de tweede plaats steviger in handen. Nu even alle geblesseerden de tijd geven om te herstellen en dan over twee weken weer door!
@f