Goedemiddag !
Wat fijn dat u er allemaal bent!
Zoals ieder jaar gedenkt AFC en ook ACC haar omgekomen leden uit de tweede wereldoorlog.
Ook 72 jaar na afloop van de oorlog is dat nog steeds belangrijk.
Op 4 Mei staan wij stil bij “onze doden”. Onze mannen en vrouwen die aan AFC waren verbonden en het meest waardevolle dat zij hadden, namelijk hun leven, gaven voor ons land.
Als je er in 2017 op terugkijkt, zelfs met de wetenschap van vandaag, is dat offer onvoorstelbaar groot.
Het is daarom – ook vandaag – van belang om daar bij stil te staan.
Traditionele verenigingen als ACC en AFC hechten aan het verleden.
En niet het minst omdat het de clubs heeft gevormd tot wat zij nu zijn.
In de waan van de dag lijkt dat allemaal minder belangrijk. De veranderingen in onze maatschappij hebben vooral de aandacht.
Gebeurtenissen die nu om voorrang strijden, het nieuws en de kranten halen.
De kranten van gisteren, waar – zoals mijn vader altijd zegt – de vis van morgen in verpakt zit.
Wij relativeren die zaken meestal te weinig. Op een moment als nu valt dat vooral op.
Want wat is het echte belang van een bijv. een piramidisering van het voetbal landschap.
Wordt daar, over pakweg 10 jaar, nog net zo bevlogen over gehakketakt, vraag ik mij regelmatig af?
Vast niet !
Het is zelfs de vraag of iemand dit over 10 jaar nog weet…………
Herdenken van onze slachtoffers uit de tweede wereldoorlog is meer dan noodzakelijk.
Dat doen wij op 4 Mei. En natuurlijk kun je vandaag ook de slachtoffers van allerlei rampen herdenken. Ik las vandaag: als je alles wilt herdenken, herdenk je uiteindelijk niets….. en daar ben ik het mee eens!
Wanneer je alle bedreigingen van alle kanten op onze normen en waarden, onze verworvenheden in onze maatschappij en het daaraan gekoppelde welzijn, van enige afstand beziet, schrik je en word je angstig.
Angstig dat wij ons grote goed, onze vrijheid, dreigen te verliezen.
De strijd die daar ruim 70 jaar geleden voor is gestreden mag en kan niet vergeten worden.
De onverschilligheid die van tijd tot tijd hierover te beluisteren valt is gevaarlijk. Bedreigend zelfs !
Het lijkt zo vanzelfsprekend dat wij in vrede kunnen leven, maar dat is het natuurlijk niet.
Dagelijks worden wij geconfronteerd met verschrikkelijke beelden uit oorlogsgebieden van ver weg maar ook van heel nabij.
Realistische bedreigingen waar absoluut geen onverschilligheid of desinteresse bij past.
Zo schreef de dichter Hendrik van Randwijk het ook op: een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht….. Deze tekst is te lezen op het monument van het Weteringplantsoen of preciezer het HM van Randwijk plantsoen.
Ik kom daar straks nog even op terug.
De verhalen over onze club uit de tweede wereldoorlog zijn talrijk. In het onvolprezen jubileum boek en in ons archief kunt u vele van die gebeurtenissen teruglezen.
Zo staat voorzitter Dick Bessem op 6 juli 1945 tijdens de jaarlijkse ledenvergadering stil bij vermiste en in de oorlog omgekomen AFC-ers. Hij deelt de aanwezige leden mede dat Rolf Salm en ik citeer: “van zijn jongensjaren lid van AFC, ver van haard en woning ergens in Polen of Duitsland is overleden”. Staande en in eerbiedige stilte hoorde de vergadering de gevoelige woorden van de voorzitter in stilte aan.
Op 19 Mei 1945 was er tijdens de bevrijdingsvergadering stil gestaan bij het overlijden van een aantal AFC-ers in het laatste deel van de oorlog. Zo overleed Mr Ovaa tijdens een bombardement op Rijswijk en de heer JJ Schluter, een bekende scheidsrechter, kwam om bij een hongertocht.
In ons eerste clubblad van na de oorlog wordt de dodenlijst gememoreerd die, naar mate de berichten binnen sijpelden, steeds langer werd.
Vanaf het begin van de oorlog zijn er AFC-ers omgekomen door toedoen van de vijand.
Toen op 10 Mei de bezetter ons land binnenviel werd ons leger eenvoudig onder de voet gelopen. Ondanks de felle strijd en de inzet van het vaderlandse leger, was het een volstrekt ongelijke strijd. Door de enorme overmacht van het Duitse leger was de capitulatie binnen enkele dagen een feit.
Bij die strijd kwamen de AFC-ers Gerd Scheepens, Henri Lindner en Gerrit Struys jr tijdens de gevechten om het leven.
Ook later in de oorlog verloren leden van onze club het leven, onder andere bij actie’s van verzet tegen de bezetter.
In Bloemendaal op de erebegraafplaats zijn de graven van de AFC-ers Rob Cijfer, Henny Immig, Ab Scheepstra en Ko van Eijk.
Deze AFC-ers gaven hun leven voor hun idealen . Ze waren jong en dreven op hun passie om hun doel te bereiken.
Wij zijn, nu nog steeds, trots op deze AFC-ers die zich verzetten tegen de bezetter en al het onrecht dat zij om hen heen zagen.
De namen van deze helden staan gegraveerd en te lezen op ons monument, dat ook in het nieuwe sportpark een voorname plaats krijgt.
De band met een aantal van deze namen is er anno 2017 nog steeds.
Ko van Eijk was actief in het verzet en werd gearresteerd door de Duitsers op 28 februari 1945 (!),dus slechts enkele maanden voor de capitulatie.
Op 12 Maart 1945 is hij gefusilleerd op de Weteringschans, ter plaatse van het monument waarover ik eerder sprak. Ko werd slechts 21 jaar en is begraven in de duinen op de erebegraafplaats in Bloemendaal.
Ons jeugdlid Kobus Ringeling, spelend in het tweede jongensteam onder 10 en hier aanwezig, is directe familie van Ko. Met vader Joost en Kobus worden, door onze club, vandaag generaties verenigd in deze herdenking.
In ons archief is een elftal foto opgenomen waar Ko -waarschijnlijk in het begin van de oorlog- met zijn teamgenoten op staat.
De laatste jaren heeft het bestuur zich beijverd om deze herdenking die aandacht te geven die het verdient en steeds meer leden zijn daardoor aangesproken. Het is goed om deze uiting van eerbied voor deze omgekomen leden te bewaken en door te geven aan de komende generaties.
Ik zei het al eerder: AFC en ACC herdenken haar slachtoffers uit de tweede wereldoorlog en zullen dat in lengte van jaren blijven doen.
Niet alleen om een traditie in ere te houden maar vooral uit dankbaarheid en respect voor onze, vaak zeer jonge en moedige, clubgenoten die onze huidige vrijheid mede mogelijk hebben gemaakt.
Tot slot van deze bijeenkomst zal Sharai Troostwijk AFC lid en voetballend bij de AFC meiden een gedicht voordragen waarna Wim Pielage, de voorzitter van ACC en ik een krans zullen leggen bij het monument.
Daarna volgt twee minuten stilte en is de plechtigheid ten einde.