Vier jaar niet geweest. Toch maar weer eens naar het diner gaan. Het vindt plaats in ons eigen clubhuis, ieder jaar de eerste vrijdag in november. Inmiddels ben ik ridder, dus normaal gesproken zitten mijn vrienden bij de ridderlunch. Dat wil zeggen de eerste dinsdag in april. Je bent dan al vijftig jaar lid! Geen diner, dat wordt zeker te laat voor al die oudjes. Het wordt een lunch met soep, kroket en koffie. De eerste vrijdag in de maand met ruim honderd man en ik moet zeggen in een goede ambiance. Alles goed verzorgd met hapjes en dergelijke. Het diner was wat mij betreft uitstekend verzorgd. Als ik goed ben geïnformeerd was er een kok niet beschikbaar en uiteindelijk kwam de broer van een neef en/of zijn oom op de proppen. Hij maakte er een zeer goed diner van. Het was top. Wat ook top was, waren de aanwezigen vooral van het vroegere zaterdag tweede elftal. Ik droomde even weg naar vroegere tijden. Wat ik eigenlijk wil vertellen is dat voetballen hoe hoog of hoe laag je voetbalt, altijd leuk is. Spelen met mensen die vroeger aardig konden voetballen en dachten het nog altijd te kunnen. Mooi niet, jaren tellen en daar helpen geen bandages of smeersels aan. In die tijd stond ook de opstelling in de schakel, totaal 23 man. Bij koud en warm weer konden we amper een elftal opstellen, nee, een klein windje met bewolking dat kwam ons goed uit. Wat was er dan zo leuk aan zo’n elftal? Gewoon na afloop. De pils stond sneller op tafel dan wij doelpunten maakten. We speelden tegen Tos-Actief uit, uitslag onbekend. Aantal pils: veel, jenever 15. Karel de Graaf was erbij dus die maakte in de ‘uitkeuken’ 15 hamburgers. Als we in extase waren, kwam terloops het clublied uit onze kelen.Iedereen was altijd op tijd thuis, nou ja op tijd. Over bekeuringen en ruzies, heb ik nooit iemand horen klagen.
Ik ben weer bij de Zilveren Ploeg. Er waren negen nieuwe zilveren ploegers. De eerste drie waren vijanden, de beste vrienden en hadden iets met Wageningen. De wijnen waren inclusief. Misschien begreep ik het daarom niet zo goed. Rob Duis bracht daar verandering in en stuurde zijn twee zoons naar het spreekgestoelte. Als volleerde cabaretiers vulden zij de acht minuten
De accordeonist kwam uit Amsterdam, hij was geen lid van A.F.C.
Na het zingen van het clublied ging bijna iedereen tevreden naar huis.Ik ga volgend jaar weer.
Bob van den Bergh
i_am_bob@ziggo.nl
"In onze goede Amstelstad is lang geleden geboren een nietig clubje, echter dat veel vreugd’ en leed ons heeft beschoren".
Op de gezellige diner-bijeenkomst, t.g.v. de benoeming van de AFC-ers tot nieuw lid van de Zilveren Ploeg (vanaf dat je 25 jaar lid bent) van onze voetbalclub, op vrijdag 3 november j.l., klonk deze beginzin van ons clublied natuurlijk met volle vreugde en dankbaarheid. Als start van een door alle aanwezigen weer perfect gezongen lied, tussen de muren en ramen van ons, voor iedereen bijzonder gastvrij clubhuis. Het zingen van ons clublied moest op advies van Harry Lakenman, die als voortreffelijke accordeonist de muzikale leiding had, wat worden voorbereid.
Dat gebeurde door middel van het zingen van enkele typisch Amsterdamse liedjes, zoals "Geef mij maar Amsterdam", "Aan de Amsterdamse grachten" en "Bij ons in de Jordaan”. Liedjes, die de accordeonist, tevoren als voorstel, in zijn oor gefluisterd werden. Omdat ze geheel passen bij een typisch Amsterdamse sportclub. AFC' s clublied. De drie letters AFC zijn voor ons meer waard dan woorden. De tekst, die bij alle zangers in gedachten op hun voorhoofd stond geschreven.
Deze 60e Zilveren Ploeg-avond met een voortreffelijk diner was weer een bijeenkomst, die je nooit vergeet! En die in de historie van AFC een onmisbare gebeurtenis blijft. Hoe AFC eerste team ook in de nationale voetbalcompetitie speelt en in welke divisie dan ook! AFC is meer dan een gewone voetbalclub! Een sociale gemeenschap, waar volwassen en jongere mannen, gelukkig ook volwassen en jongere vrouwen, en jongens en meisjes leren, dat sport de juiste weg is, om je, zowel nu als later, goed met het blije leven om te gaan of je erop voorbereiden.
Voorzitter Ad Westerhof hield in het begin van het diner een korte toespraak.
Frank Reddering leidde de avond voortreffelijk en werd geassisteerd door zijn mede organisatoren Edwin Geluk en Hans Honsdrecht
De nieuwe negen Zilveren Ploegers zijn:
Achter vlnr: Guido Smits, Joey Zebeda, Louis Stam, Roy Tular en Jacques Springer.
Voor vlnr: Bob Duis, David Westerhof, René Stefels en Jack Duis.
Hans de Bie.