De nazaten van de JOngemannenverening DANiel (JO DAN Boys dus) kwamen op bezoek in Amsterdam.
De Goudse club is een stabiele hoofdklasser die vorig jaar de landelijke sportpers nog haalde nadat ze door waren gedrongen tot de achtste finale van de KNVB Beker.
Vitesse werd toen hun Waterloo, soms kunnen de Arnhemmers dus wel van een hoofdklasser winnen.
Voor het schrijven van dit stukje tikte ik in Google even AFC Jodan Boys in.
Op pagina twee van de zoekresultaten zag ik een Franse pagina van MatchEnDirect. En tot mijn stomme verbazing zie ik daar onze uitslag, het programma en andere karakteristieken van ons team in het Frans.
We heten daar overigens AFC 2 en we spelen ineens in de Première Divison.
Het wordt steeds leuker!
Beetje surfend over die site kun je van heel Europa ongeveer alle klassen wel vinden, alleen kreeg ik Pays Bas niet op mijn scherm. Tot drie keer toe “Pagina werd niet gevonden”.
Zo diep zijn we dus al gezakt.
Bijna zeker weer niet naar een hoofdtoernooi, Dickie Dick die zo lekker kan voorspellen (“wat is dat voor rare vraag? 8-0 gaat het heus niet worden voor Zweden”) en we worden gewoon van de site afgekieperd. Behalve AFC Deux dan.
We zijn het land van Max en Epke geworden, en van Dafne en Ranomi, het is even wennen.
Het was zaterdag slecht weer in Amsterdam op deze speeldag.
Het aanwezige publiek besloot binnen te schuilen of onder een afdakje te staan, geen ambiance om warm van te worden.
Triest weer en dat paste ook wel een beetje bij de week. Omlijst door de rouwband die de Amsterdammers droegen uit respect voor de overleden burgemeester.
“Real dishes brake, that’s how you know they are real, but life goes on” zei Marty Rubin ooit.
En dat doen we dan maar.
De teams uit Gouda en Amsterdam gingen gedreven van start deze middag. Zelfs zo gedreven dat we na vijf minuten de eerste uitvaller al moesten noteren.
Tom kwam in botsing met een medespelers en moest zijn plek al vroeg afstaan. Geen lekkere start.
De stemming werd een stuk beter toen in de 30e minuut scheidsrechter Middel onverbiddelijk naar de penaltystip van de gasten wees. Een buitenkansje dat Daan Sutorius zich niet liet ontnemen.
En nog voor de rust mochten we ook de 2-0 optekenen na een mooie goal van Pepijn.
Een prettige ruststand, dat voelde weer vertrouwd.
Ooit is onderzocht en bewezen dat in een wedstrijd minsten zo vaak twee pingels worden gegeven als één. Soort van balans, vanmiddag was het ook raak.
De 2-1 die het tot gevolg had was eigenlijk niet eens de grootste tegenvaller, dat de aanleiding – een ongelukkige valpartij – uiteindelijk Justin een forse enkelbreuk opleverde was erger.
De tweede uitvaller deze dag.
De mooiste goal van AFC moest nog komen. Mauritsio slalomde door de verdediging van Jodan Boys en schoot de bal snoeihard via onderkant lat in het doel. 3-1, het kan slechter.
Jodan Boys bracht de spanning wel weer even terug met een aansluitingstreffer in de 84e minuut, maar de tijd bleek tekort om nog verandering aan te brengen in de stand.
Een mooie Amsterdamse wedstrijd die met veel inzet werd gespeeld en dat betaalde zich gelukkig uit.
Natgeregend zochten we de gezelligheid van het clubhuis op.
Een middag met een overwinning, maar ook een vervelende blessure. De teamspirit zal ook dat moeten opvangen en dat gaat lukken.
Op onze manier zorgen we zo een klein beetje voor de stad.
De burgemeester glimlachte en zag dat het goed was.