Het lijkt wel afgesproken werk.
In de voorbeschouwing van AFC-Kozakken Boys opent de vaste verslaggever op de site van AFC voor het eerst de aanval op ons eigen veld 3.
Hij beklaagt zich over de dreiging dat die wedstrijd gespeeld moet worden “niet op ons mooie eerste veld, maar op een bijveld zonder tribunes en ambiance”.
Dat is ons eigen veld 3 dus.
En twee weken later haalt ook de verslaggever van Aalsmeer ongenadig hard uit.
“Alles viel tegen, niet in de laatste plaats de ontzettend troosteloze ambiance van veld 3. Een oud kunstgrasveld, halve hekken om het veld een handvol toeschouwers. Zo wil je als AFC Zaterdag 1 toch niet je thuiswedstrijden spelen”.
Einde citaat van de website van FC Aalsmeer.
Nou, dat willen we dus wel.
Wij weten zelf ook wel dat De Boelelaan geen Anfield Road is, maar soms moet je er gewoon het beste van maken. En op veld 3 kan dat best.
In gedachten zien we op veld 3 nog de uithaal in de kruising vlak voor tijd van Tobias, de omhaal van Floris, het snoeiharde afstandsschot van Thierry (scoren met zijn verkeerde been!), de kampioensgoal van Thijs en de gestopte penalty’s van Jort.
Allemaal op veld 3.
Er is op gehuild en gelachen en we werden er twee keer kampioen de laatste jaren.
Beste Aalsmeerse scribent, maak je vooral geen zorgen om ons, we redden ons prima daar.
Het was inderdaad wel vrij rustig afgelopen zaterdag.
Het weer zat dan ook niet echt mee, maar in onze grote skybox (zelf noemen we die ook wel clubhuis), die net als onze wedstrijden gratis toegankelijk is, was het prettig toeven. Voldoende stoelen langs het raam en een prima catering.
Gebraden kippetje, broodje bal. Wij zien het probleem dus niet echt.
En dan de wedstrijd. Op de website van Het Amsterdamschevoetbal.nl werd nog maar eens gememoreerd hoe lang het geleden was dat AFC had gewonnen van Aalsmeer: negen jaar.
Teamstatisticus De Groot had het nog even goed uitgezocht. Sinds die tijd drie keer gelijk en 6 keer verloren.
Nooit meer gewonnen.
Een beetje voetballiefhebber had sinds afgelopen weekend, de klassieker, kunnen weten dat je in zo’n negatieve reeks steeds dichter bij de overwinning komt. En dat gebeurde ook.
We zouden liegen als we nu schrijven dat het een zinderend duel was. We begrepen ook best dat een aantal toeschouwers de skybox had opgezocht.
Beide teams konden een overwinning goed gebruiken, maar zouden ook last krijgen van een verliespartij. Heel veel risico werd en er niet genomen en dat kwam het spektakel niet ten goede.
Paar kansen aan beiden kanten en slechts één enkel doelpunt.
Op een assist van Thierry wist Mauritsio na een sprint, de bal net genoeg snelheid te geven om tergend langzaam over de Aalsmeerse doellijn te rollen.
Het trauma, de angstgegner, ze verdwenen in ons geschiedenisboek.
En veld 3 had weer een memorabel moment toegevoegd aan zijn rijke historie.
Voor foto's zie ons AFC Fotoalbum of klik hier