Het gebouw dat werd afgebroken was ooit het trouwe clubhuis van voetbalvereniging AFC. Vanaf 1962 tot eind 2020 deed het dienst. Nu is het van de horizon verdwenen. Ooit omgeven door grote prachtige bomen, een heus tennispark, en vanzelfsprekend voetbalvelden, die dubbelden als cricketveld en honkbalveld. Er is een handvol leden die zich dat nog goed kan herinneren. Nu is het verworden tot letterlijk een puinhoop, gesorteerd naar stenen, betongruis, betonijzer, hout en diversen. De afbraak werd uitgevoerd door een Dinosaurus Betonnicus een zeldzame dino en bestierd door een dompteur en zijn knecht. De honger van het dier was onverzadigbaar. Vol vuur ging het beest grommend het beton te lijf nadat hij de ijzeren steunbalken met vereende kracht had weggetrokken. Zijn machtige kaken vermorzelden daarna het beton tot gruis. Het beest kwijlde erbij, zo lekker vond hij het. Vol overgave trok hij het karkas uit elkaar.
De plek van het clubhuis is onherkenbaar en leeg. En zijn de herinneringen alleen nog maar in ons hoofd er is geen referentie meer. Straks staat hier een flatgebouw. De jonge AFCers weten al niet beter. Net zoals bij de overgang van de Zuidelijke Wandelweg naar de Boelelaan. Er zijn op het grote aantal AFC-leden nog maar weinigen die zich die overgang kunnen herinneren. Het nieuwe clubhuis staat geduldig te wachten tot het de AFCers mag ontvangen. Een nieuwe onvoltooid verleden tijd zal beginnen en hopelijk duurt dat heel lang voor dat weer voltooid verleden tijd zal worden.
Als fotograaf voelde ik mij net een vogelaar. Eindeloos wachten voordat het monster zijn honger ging stillen. Destructie is een fascinerend beeld en levert mooie plaatjes op. Het leek wel oorlogsgebied of een aardbeving locatie waar ik in een vorig leven beroepsmatig beelden van heb mogen vastleggen. Ik kan er eindeloos naar kijken.
Het duurde weken voordat het duidelijk werd dat het gebouw heus aan het verdwijnen was en toen het monster uiteindelijk aan de gang mocht ging het snel. Ik was zo afgeleid door de activiteit dat ik niet meer heb gedacht aan de duizenden voetstappen die bijvoorbeeld over de trap zijn gegaan en de leuningen waar, hoewel verboden, vanaf werd gegleden. Totdat er schroeven op zijn bevestigd zodat dat niet meer kon. Kijk maar goed dan zie je ze nog zitten. Maar nu is het echt weg. Even als het ballenhok en het kamertje achter het toneel waar de Isostar siroop bewaard werd. Hier en daar kon ik nu door verkruimelde muren naar binnen kijken. Ook de plek waar Patrick Zonneveld zijn tenue werd klaar gehangen. Of de bestuurskamer waar veel verhitte discussies zijn gevoerd. Nu ontluisterd alsof er een bom is ontpoft. Gesneuveld door de bek van de Dinosaurus Betonnicus.
Weten jullie het nog, zij die er kwamen. Verleden tijd is voltooid voordat je het weet.
Tom Poederbach
Zie hoe Dinosaurus Betonnicus in ons AFC Fotoalbum zijn werk deed. Klik hier voor de foto's