Voor wie dacht dat het veteranenvoetbal boven de 45 een spel zou zijn waarbij (middelbare) heren met veel respect voor elkaars ledematen de bal op elegante wijze naar elkaar zouden overspelen en zij bij een fraaie actie van een van de spelers met zijn allen beschaafd zouden applaudisseren, die heeft buiten Amstelveen/Heemraad gerekend.
Omdat de coach weinig vertrouwen in de ruimvoorziene eigen bank had, was Michel meegenomen, die als keeper ooit meedeed, maar ja, nu hebben we SeefEef.
Onze tegenstanders spelen liefst op een hobbelig grasveld in de hoop ons subtiele combinatievoetbal te ontregelen, en ook nu moesten we de wei in.
AH ging er vanaf het begin fors tegenaan, maar waar menige overtreding tot uitsluiting had kunnen en soms moeten leiden, greep de scheids nauwelijks in. AH liet het niet bij dreigende bewegingen, maar voerde ze ook daadwerkelijk uit. Ach, waar is de EBU als je ze nodig hebt!
Behalve gevaarlijk voor de benen (na een indrukwekkende solo kon Eduardo wel een beenwond, maar geen doelpunt halen) was AH niet echt gevaarlijk. We gaven weinig kansen weg en dwongen corners af, waarvan er één in de rebound door Amit (die toch weer gevaarlijk was, ondanks zijn blessure) in het doel werd geplaatst.
In de vroege zomerzon gaf de tweede helft geen ander beeld: AFC viel aan, AH kwam er nauwelijks doorheen. Jan-Hein stuurde Twan weg met een fraaie pass, die rustig bleef en de keeper kansloos liet. Jan-Hein probeerde het daarna eerst met een stiftje (keeper te lang) maar scoorde even later beheerst vanuit de hoek.
Met de 0-3 kwam nu, een kwartier voor tijd, de bank in beweging, wat door de positiewisselingen wat hachelijke momenten voor ons doel opleverde. Eerst wist SeefEef met een paar flitsende reflexen het doel nog schoon te houden, maar toen hij een tegenstander bij de cornervlag wilde vastzetten, ging het alsnog mis. Een voorzet uit die hoek werd niet goed verwerkt en AH maakte gebruik van de verwarring: 1-3.
Daar bleef het bij, al kreeg AFC nog wel kansen -met gevaar voor eigen lijf en ledematen.
Na deze vrij zakelijke overwinning ging het niet meer over onze gemiste kansen, maar vooral over de gemiste kans op het Europees kampioenschap voor Joost Klein. Wij kijken vooruit naar de laatste wedstrijd, met -als het heel erg meezit- een kampioenschap. Die kans willen we niet missen.
@f