Ondanks het gebruikelijke dilemma rood of wit, of rood of toch wit of toch maar rood, werd de wedstrijd precies op tijd in gang gefloten door scheids Nicky, die de wedstrijd strak en deskundig zou leiden, met de scherpe blik van Maurice aan de vlag.
Zoals bekend werd Sint Maarten heilig verklaard omdat hij een deel van zijn mantel afscheurde voor een arme naakte bedelaar – een legende die de spelers van Martinus zich iets anders herinnerden, want tegenover barmhartigheid en medeleven stelden zij veel passie, fysiek voetbal en vooral loopvermogen.
In de openingsfase ging het op en neer, tot Menno de bank moest opzoeken nadat hij hard op zijn voet geraakt was, en opgeteld bij last van heup, lies, knie en kuit was dat iets te veel. Ton het veld in.
Niet lang daarna deed Dick een uiterste poging om een Martiner te blokkeren door zijn hamstring verder op te rekken dan menselijk mogelijk is en scheurde die meteen lelijk af. Hij was nauwelijks in staat het veld af te lopen, dus moest meteen door naar de EHBOpost. Theo van de bank af en een herschikking van de verdediging waar iedereen even moest zoeken naar zijn positie.
Toch scheurde Twan (na een fijne steekpass van Theo) door de verdediging en stelde Amit in staat om de score te openen.
Martinus leek te gaan profiteren van de verscheurdheid bij AFC, maar eerst plukte Evert de bal uit de bovenhoek, waarna de kans die daarop voor Martinus kwam door Ugur met een fraaie tackle onschadelijk werd gemaakt. Martinus bleef gevaarlijk, en AFC had te weinig mankracht in de spits om voorzetten vanaf de vleugels af te ronden. Totdat Amit de bal doorkopte naar Twan die met een geplaatst schot de 2-0 liet aantekenen. Ondanks veel strijd over en weer, bleef het tot de rust 2-0, toen Dick strompelend en met een beschadigd voorhoofd net weer naar buiten kwam.
Martinus wenste zich nog niet neer te leggen bij een nederlaag en ging nog vol voor de derde plaats. Er werd veel gevergd van de middenvelders die keer op keer mee moesten met het dynamische middenveld van de tegenstander. Maar zoals zo vaak, stapte Amit een paar keer op het brommertje en scheurde langs een paar tegenstanders om keurig af te ronden (3-0).
Nog begrepen die van Martinus het niet, daar was een vierde doelpunt voor nodig. Jan-Hein werd bij een hoekschop zowat gewurgd en scheids Nicky was onverbiddelijk: strafschop. Dat leverde hem dan wel een grote scheur op van de keeper van de tegenstander die verwurging en omverhalen eigenlijk geen overtreding vond. Nicky en Jan-Hein lieten zich niet intimideren en dus lag na een korte onderbreking de bal in het net.
Met deze veilige stand kon er weer wat gewisseld worden, tot Mario in botsing kwam met een van de felle tegenstanders en met een dichtgeslagen oog van het veld af moest.
De opeenstapeling van blessures doet menigeen denken aan definitief stoppen, maar dan zijn er de vrij gebruikte woorden van de dichteres Vasalis (geen familie): “Niet het scheuren doet zo’n pijn, maar het afgeschreven zijn.”
Kortom, we zien jullie weer graag snel terug op het veld!
@f