Arno Kottmann op het AFC- Jaardiner op 18 januari 2020, links zijn zoon Daan en rechts zijn neef Henny.
Zaterdag 2 januari jl. was de laatste keer dat ik bij mijn neef Arno op bezoek ben geweest. Wij hadden op zijn zaak afgesproken. Arno had net een chemokuur achter de rug. Je kon zien dat Arno een flinke jas had uitgedaan. Het was ondanks de angst voor Corona en zijn kwetsbaarheid voor infecties en ziektes goed om Arno te ontmoeten en het was eigenlijk ouderwets gezellig. Gekscherend zei hij nog tegen mij "als ik kom te overlijden ga jij dan op mijn uitvaart spreken?" En nu schrijf ik dit In Memoriam, ik kan het nauwelijks geloven.
Maar als je ouder wordt ga je steeds meer terugkijken op het leven, je kijkt dan soms meer naar het verleden dan naar de toekomst. Arno was mijn neef, maar ook een klein beetje een soort van jonger broertje. Vlak na zijn geboorte en na het overlijden van zijn moeder heeft Arno een tijdje bij mijn ouders, mijn zus en mij in huis gewoond. Veel kan ik mij daar niet van herinneren, maar dat onbewuste gevoel van die tijd is mij altijd bijgebleven.
In onze tienerjaren waren wij veel te druk met onze eigen jeugd, ontwikkeling, studie en puberteit. Pas na deze periode in onze twintiger jaren werd ons contact intensiever. Zo gingen Arno en ik regelmatig op zaterdagavond stappen, bijv. naar The Bells Club in Amstelveen. Dat kon eigenlijk niet want de volgende dag moest ik met het eerste elftal van AFC competitie spelen. Wij zijn ook samen op vakantie naar Mallorca geweest, hotel Mexico, met als hoogtepunt dat wij bijna het hotel werden uitgezet omdat wij de kleding van de vrouw van de eigenaar, die ons maande in het zwembad rustig aan te doen, met een bommetje zeiknat hadden gemaakt.
In die tijd heb ik gezien hoe Arno en zijn vrouw Jacqueline elkaar gevonden hebben, daarna met elkaar getrouwd zijn en drie prachtige kinderen hebben gekregen.
Ook hoe hun Administratie- en belastingadvieskantoor Kottmann & Co tot stand is gekomen. Volgens mij zeker ook dankzij Jacqueline onder het motto "wat jij nu voor je baas doet kan je ook voor jezelf doen" en zie het resultaat!
Met de verhuizing naar Amstelveen en de start van Kottmann & Co kwam ook AFC in beeld en werd Arno behalve donateur ook bordsponsor. Langzamerhand bouwde Arno binnen AFC een aardig netwerk op met als resultaat een steeds groter wordende aan AFC gerelateerde klantenkring. Kottmann & Co groeide en groeide en uiteindelijk werden zij ook AFC Vriendelijk Bedrijf!
Het traditionele Jaardiner vond Arno altijd ontzettend leuk en apart om mee te maken. Arno en later ook zijn zoon Daan zijn zich steeds meer binnen AFC thuis gaan voelen. Bij wedstrijden van AFC 1 op Goed Genoeg was Arno meestal aanwezig en in de rust kon ik dan even met hem van een kopje soep genieten.
Arno’s zoon Daan is al vanaf zijn geboorte lid van onze club en al een paar seizoenen captain van Zaterdag 5. Waar Arno zeer trots op was is dat Daan in de voetsporen van zijn vader is getreden. Daan werkt inmiddels al weer 5 jaar bij Kottmann & Co. Op dit moment is hij bezig met de afronding van zijn studie als Register Belastingadviseur.
Arno was ook trouw bezoeker van AJAX en bij belangrijke wedstrijden van AJAX, die de laatste tijd vanwege de Corona perikelen vanuit de huiskamer bekeken moesten worden hadden hij en ik via de app intensief contact over bepaalde spelers: "moet je kijken, die verdient een godsvermogen, maar kan die eenvoudige bal er niet eens inschieten!" Maar bij spannende wedstrijden sloot hij steevast af met een opmerking die hij ook op andere terreinen vaak hanteerde: "het komt wel goed".
Arno kreeg een aantal jaren geleden ernstige gezondheidsklachten, waar hij met gebruik van medicijnen bewonderingswaardig goed mee omging. Maar hij wist dat de door hem opgelopen chronische leukemie een beperking kon zijn voor een lang en gezond leven. Daarom genoot hij en zijn familie dan ook volop van alle geneugten die het leven te bieden heeft. Naast het feit dat hij hard bleef werken gingen zij regelmatig lekker uit eten, een paar keer per jaar goed op vakantie en dat alles onder het motto: "ik leef nu en morgen kan ik er wel niet meer zijn".
Als wij als Kottmannen bij elkaar kwamen hoorde ik Arno steevast zeggen dat er weer heel veel dubbele "tt's" en dubbele "nn'en" aanwezig waren. Het is ontzettend verdrietig dat wij dat grapje in de toekomst zullen moeten missen en dat er vanaf nu altijd één dubbele "tt" en één dubbele "nn" niet meer aanwezig zal zijn.
Arno, goede neef, Ik zal je echt enorm gaan missen en Jacqueline, Daan, Isa en Feline, ik wens jullie heel veel sterkte!
Henny Kottmann