In AFC-Thuis, het programmablad dat bij iedere thuiswedstrijd wordt uitgegeven, laten wij in de rubriek "In de schijnwerper" een speler of staflid van AFC 1 aan het woord. Bij AFC – EDO was dit Magid Jansen!
Magid Jansen is de inmiddels niet meer weg te denken steunpilaar van AFC 1.
In zijn eerste seizoen terug bij de Reds werd hij direct kampioen. Een jaar waarin hij als veel scorende middenvelder een belangrijk stempel op de titel drukte.
In de Topklasse gaat het sindsdien met ups en downs. Van de strijd tegen degradatie naar het kampioenschap.
Het zijn in ieder geval geen saaie jaren met Jansen.
Inmiddels in de eindfase van alweer je 5e seizoen in AFC 1. Wat staat je het meeste bij?
"Ons Kampioenschap in de Hoofdklasse in 2010. Dat was echt bijzonder. Alles klopte en we hadden een ontzettend leuke groep. Ook de ontsnapping van degradatie twee jaar geleden met Maarten Stekelenburg was intens om mee te maken. We lagen er bijna uit. Het jaar daarna werden we kampioen van Nederland. Niet uit te leggen. Zo zie je maar dat winst en verlies altijd heel erg dicht bij elkaar ligt. Ook dit jaar weer."
Ook dit seizoen – net als twee jaar terug – een trainerswissel. Hoe verwerkt een groep zoiets?
"Dat is altijd even wennen. Een nieuwe trainer brengt een andere sfeer mee. Cor (ten Bosch) en Willem (Leushuis) waren wat meer traditionele trainers, met veel eigen verantwoordelijkheid voor spelers. Maarten en Stanley hebben een modernere aanpak en zitten overal heel kort op. Onze huidige trainer (Menzo) heeft er weer voor gezorgd dat iedereen moet vechten voor zijn plekje. Hij zet net zo makkelijk een goede speler uit de A1 in de basis als hij denkt dat dat de beste optie is. Dat heeft weer scherpte gebracht. En de teamspirit is terug. We vechten weer voor elkaar. Heel belangrijk."
Hoe zie je de toekomst bij AFC ?
"Eerst nog 3 hele belangrijke wedstrijden, die wij van week tot week bekijken. Vandaag EDO, waarvan we in de uitwedstrijd hebben verloren. We moeten dus aan de bak. We zullen alles geven en dan blijven we hopelijk in de Topklasse. En heel misschien maak ik op mijn “oude dag” dan ook nog die Tweede Divisie mee. In voetbal weet je het immers nooit…."
Bobby Gehring