In AFC-Thuis, het programmablad dat bij iedere thuiswedstrijd wordt uitgegeven, laten wij in de rubriek "In de schijnwerper" een speler, staflid of supporter van AFC 1 aan het woord. Bij AFC -IJsselmeervogels was dit Henny Kottmann.
Een 10 met een griffel voor die vaak zo ernstig kijkende Henny Kottmann (63). Voor het organisatiewerk -samen met anderen natuurlijk- van de Willem 2-trip en AFC-Top Oss in het Olympisch Stadion. In zijn 10de jaar als Verenigingsmanager zit hij. Oh ja, speelde 10 jaar in AFC1. Met rugnummer 10.
Het liep allemaal soepel, het reisje met AFC 1 mee naar Tilburg. Minus de uitslag. Misschien hadden we wat veel respect voor ze, wat stadionvrees. Het samenspel was wat ongelukkig in de eerste helft. Maar geen schande hoor, een normaal resultaat gezien de competitieverschillen. Overigens viel er in het Olympisch Stadion veel meer te regelen. Een thuiswedstrijd èn tegen een BVO. Ons draaiboek telde 40 punten. Maar je kent het vernieuwde stadion niet helemaal. Helaas voor de clubkas had een schoonmaker ergens een deur even open laten staan, waardoor enkele honderden bezoekers niet hebben betaald.
Wat heb jij toch met dat nr 10? Magisch nummer! (Lachend) En alleen voorbestemd voor de hele goeie spelers. 25 jaar geleden wilde ik zelfs met David Endt een boek schrijven over de beroemdste spelers met 10 achterop. Van Pelé tot Maradonna, van Hoddle tot Netzer. Maar ook Antognoni en uiteraard Van Hanegem, mijn idool toen. Misschien komt ’10 over 10’ er nog eens van. (Moeizame glimlach) Nee, niet over 10 jaar.
Waarin was je goed, wat kon beter toen je stopte? Ik was een technisch begaafde linkspoot en had een goed in- en overzicht. Mijn startsnelheid kon wel beter. Wat gemakzuchtig? Nee hoor, ik was wel fanatiek. Maar ik had zo’n hautaine houding in het veld en kon soms vreselijk chagrijnig kijken. Dachten de mensen: Henny heeft geen zin. Maar ik was altijd bezig met een plan, een soort van schaken op het veld, en raakte dan geïrriteerd als ergens iets niet lukte. Helemaal als ik voor de zoveelste keer voor het doel kwam en weer de bal niet kreeg van Kees Gehring. Grapje. Overigens ben ik al op mijn 28ste gestopt met voetbal. Het klikte niet zo met de toenmalige trainer. Hij marchandeerde. Ben ik zelf trainer geworden. Eerst elders, toen bij ons. Terugkijkend had ik wel spijt van dat vroege stoppen. Voetballen op niveau is toch het allerleukste.
Wat denk je van The Reds en van IJsselmeervogels? In principe moeten we thuis winnen, we zijn een team met veel power en karakter. Maar we zaten in een goede flow en de winterstop onderbrak die wel. Oké, de bezoekers ook. IJsselmeervogels en Katwijk behoren tot de amateurtop, met dito budgetten en spelers, daar win je niet zomaar van. Het team moet heel scherp blijven. Er is nogal wat euforie rond het eerste. Ook ik geniet van het spel. Maar we moeten de beentjes wel goed op de grond houden. Spelers èn club.
Het nieuwe complex komt op je pad, komt het hier goed met Goed Genoeg? Dat ligt op het bord van het bestuur. De club zit lastig, als relatieve amateurs in dit proces. Met de profs die de Zuidas runnen en de gemeente. Die kijkt steeds begeriger naar de gestegen grondwaarde, terwijl de ruimte ontbreekt om meer bedrijven naar de Zuidas te halen. Ik hoop dat het goed komt.
door Michael van Os