In AFC-Thuis, het programmablad dat bij iedere thuiswedstrijd wordt uitgegeven, laten wij in de rubriek "In de schijnwerper" een speler of staflid van AFC 1 aan het woord. Bij AFC – Kon. HFC was dit Dean Huisman.
De 19-jarige rechtsbenige, 1.82 meter lange middenvelder maakte vorige week zijn competitiedebuut. Hij won ook nog met The Reds, uit van De Dijk. Dean Huisman had ‘wat meer kunnen brengen’, zegt-ie, maar was ‘redelijk tevreden’ met zijn vertoonde spel. ‘’De coach geloof ik ook wel, want hij liet mij de hele wedstrijd staan.’’ Dean nam de plaats in van de geblesseerde Mark van den Boogaart.
De Nederlandse media haalde het net niet, maar ik hoorde dat je in het Italiaanse Belluno tijdens jullie trainingsstage keihard ben ontgroend door de selectie… ‘’Nou, samen met Hjalmar Oomens, ook nieuw in de groep. We waren vaak de pineut voor allerlei klusjes. Zo moesten we op het strand voor de andere spelers drankjes en pizzapunten gaan halen.’’ Lachend, nog steeds: ’’Maar een heel leuke groep hoor.’’
Geboren in Amsterdam, getogen in Landsmeer, gespeeld bij IVV daar tot in het eerste, toen Derde Klasser. Na een jaartje DWS -waar zijn vader jaren had gespeeld- weer terug naar IVV. En toen, inmiddels 18, via via een keer getraind bij AFC. En meteen goed genoeg bevonden voor AFC2. Wat vond je van het plotselinge vertrek van Ton du Chatinier, die je dit seizoen naar de selectie van het eerste haalde? ‘’Heel jammer natuurlijk. Hij geloofde in mij en had mij zelfs laten debuteren in vorige, trouwens ook gewonnen uitwedstrijd tegen IJsselmeervogels toen hij zijn vertrek aankondigde. Een vreemde dag was dat, kan je wel zeggen. Maar ook met André Wetzel kan ik het heel goed vinden hoor.’’
Nogal een overstap, behalve hemelsbreed, van IVV in Landsmeer naar AFC in Amsterdam. ‘’Ja, dat was even wennen in het begin. IVV was een gezellig club in een dorp waar iedereen elkaar kent. Maar AFC vind ik echt een mooie, traditierijke club met fijne mensen die betrokken zijn bij hun club. Ik voel me er wel thuis.’’
Je speelt nog geregeld voor AFC2 en deed mee in bijna alle vriendschappelijke wedstrijden van AFC1, los van je competitieminuten. Al heel wat tegenstanders aan ‘t werk gezien dus. Redt AFC ‘t in Divisie 2? ‘’Ja, daarvan ben ik overtuigd. We staan eigenlijk te laag, gezien de hoeveelheid kwaliteit in de selectie. Blessures, enkele keren onnodig verloren, het verhaal is bekend. Maar het komt zeker goed.’’
Van een jaartje AFC2 naar de Tweede Divisie. De verschillen, los van de veel grotere handelingssnelheid? ‘’Het heel fysieke. De meeste jongens zijn 26-27 jaar, op hun sterkst dus, en daar loopt dan nog een groot aantal ex-profs bij ook.’’
De standaardvraag: waarin ben je goed, wat kan beter? ‘’Ik kan redelijk veel voetbal in de ploeg brengen en het spel snel verdelen. Fysiek kan het beter worden en ik moet wat vaker dichter bij de goal komen.’’
Je studeert om geschiedenisleraar in het middelbaar onderwijs te worden, maar droom je nooit over een profcarrière in het voetbal? ‘’Het zou raar zijn als ik daar nooit over droomde op mijn leeftijd. Maar ik doe het stap voor stap. En deze stap naar de selectie van AFC1 en de Tweede Divisie is een prachtige. Eerst maar eens proberen om in de basis te komen.’’
door Michael van Os