Door Benny Ruff, overgenomen uit De Telegraaf. Foto: Richard Sijmons.
Gijs en Ivo Niehe raken niet uitgesproken over voetbal en AFC in het bijzonder
Voetbal is vaak hét gespreksonderwerp in Huize Niehe. Zeker als zoon Gijs weer een wedstrijd heeft gespeeld met het succesvolle zaterdagteam van AFC en vader Ivo aandachtig toeschouwer is. Dan moet de wedstrijd geanalyseerd worden.
”Weet je waarom het zaterdagelftal van AFC dit seizoen zo goed draait? Het is een echt team”, trap Ivo af. “Ik sta weleens met Sjaak Swart langs de lijn te kletsen. Zijn kleinzoon Justin voetbalt ook in het team met Gijs. Sjaak staat versteld van het mooie spel van de ploeg. Dat laat hij mij tenminste weten. Er zit inderdaad veel voetbal in het team. Anderzijds, ze spelen wel in de tweede klasse hé… Kunnen ze dit niveau een divisie hoger ook laten zien?”
Gijs wijst op de sfeer die bijzonder goed is. “Wij zijn een vriendenteam dat veel voor elkaar over heeft. En als het even niet loopt, staat er iemand op die de zaak wakker schudt. Laatst op de training ging het er behoorlijk stevig aan toe. Na de training is het voorbij en drinken we met z'n allen weer een biertje aan de bar.”
Gijs en Ivo Niehe. De één staat aan het begin van een loopbaan, de ander heeft al een hele (tv-)carrière achter de rug. Beiden zijn AFC’ers en ze kletsen graag over het mooie spelletje. “Soms hebben we het wel eens teveel over voetbal, tot ergernis van mijn moeder”, glimlacht Gijs. Vader Ivo: “Johan Derksen heeft ooit gezegd dat hij met mij serieus over voetbal kan praten. Als dé voetbalanalyticus van Nederland dit roept…”
Gijs Niehe speelt nu voor het derde seizoen in de zaterdag 1 van ’de Reds’. In de jeugd voetbalde hij bij het Bussumse BFC. Vorig jaar, onder leiding van trainer Wessel Colijn, werd aan het slot van de competitie promotie gemist. Gijs was dat seizoen vanwege stagewerkzaamheden in het buitenland en miste daardoor een half jaar. ,,De club heeft besloten om de zaterdag 1 nu anders in te vullen. Benno Nihom heeft dit seizoen de taak van Wessel overgenomen en er kwamen nieuwe spelers bij, met een AFC-verleden. Benno wilde mij ook bij de groep houden.”
Ivo: “AFC wil van de zaterdag een opleidingselftal maken voor de zondag. Het is een lekker ploegie. Dat is ook de verdienste van de trainer die er nu zit. Daar gaan wij in de toekomst meer van horen.” Gijs weer: “Door de komst van nieuwe spelers duurde het dan ook even voordat het team op elkaar was ingespeeld. De eerste vijf wedstrijden waren niet top: twee keer verlies, twee keer winst en een keer gelijk. Maar daarna ging het lopen. Met als resultaat dat wij nu koploper zijn en vijf punten meer hebben dan nummer twee AMVJ.”
Ivo luistert geïnteresseerd naar zijn 24-jarige zoon. “Hij is serieus met voetbal bezig. Traint ook goed. Bovendien is hij atletisch, snel en heel gedreven. Ik ben daarentegen een luie voetballer, met een mooie traptechniek, die in de jeugd speelde van het Amstelveense RKAVIC. Daarna verhuisde ik naar de Zwarte Schapen, dat vanuit de AVB (Amsterdamse Voetbal Bond, red.) aan een opmars begon. Vijf jaar achter elkaar werd het eerste van de Zwarte Schapen kampioen. Toen gaf Kurt Vyth er de brui aan, einde droom. Dankzij hem speelden er, ongetwijfeld tegen betaling, verschillende oud-profs. Later belandde ik bij AFC, waar ik in het twaalfde elftal, met onder meer Marcel Koster, ging voetballen.”
Over dat team weet Ivo nog een leuke anekdote met Tonny Bruins Slot. ”We speelden met die ploeg een voorwedstrijd voor het eerste elftal. Toen kon dat nog. Net na de aftrap scoorde Tonny door de bal vanaf de middenlijn in één keer op doel te knallen. Een geweldig doelpunt. Er stonden veel dames langs het veld. Zij juichen, Tonny ook juichen. Daarna verliet hij het veld om niet meer terug te keren. Een dag later wisten wij waarom: Tonny werd assistent van Johan Cruijff bij Barcelona.”
Het zijn herinneringen die bij Ivo in het geheugen gegrift staan. Zo ook de tijd dat hij als klein jochie ballenjongen was in het Olympisch Stadion. ,,Kwam Faas Wilkes op mij af. 'Kun je toiletpapier voor mij halen', vroeg hij. Ik natuurlijk rennen voor de grote Faas Wilkes. Een mooi moment, dat ik nooit meer vergeet.”
Gijs hoort glimlachend aan hoe zijn vader de verhalen uit vervlogen tijden koestert. ,,Hij kan er heel mooi over vertellen. Maar wij gaan met het zaterdagteam ook een mooie tijd tegemoet. Winnen we komende zaterdag bij HBOK, dan komt de titel wel heel dichtbij. Maar we moeten nog niet te vroeg juichen.” Ivo knikt.