In de NRC van afgelopen zaterdag schreef journalist en oud-wielrenner Marijn de Vries een voor Veteranen informatief stukje: over de vraag op welke leeftijd je overgaat tot de aanschaf van kunstledematen – een vraag die voor een aantal onzer al een antwoord van titanium heeft gekregen. Toch stond onze verdedigingslinie met een leeftijd van boven de 60, (Ton, Daniello, Ugur) onder leiding van de teruggekeerde DickOp3, als een blok tegen de spelers van Germaan De Eland, die wisselend van lengte, kwaliteit en leeftijd waren. Een ding hadden ze wel gemeen met Bok de Korver, de speler waarnaar de straat is genoemd waaraan het sportpark De Eendracht ligt. Want Bok vond het niet eerlijk om extra tijd te besteden aan voetballen. Iemand die meer tijd en zin had om te trainen dan een ander was dan automatisch beter dan een ander, en dat was oneerlijk in de ogen van De Korver. Het was dan ook te voorzien dat de krachten zouden afnemen, ondanks hun blik met jonge invallers.
Op het hobbelige gras was het even wennen en de normaal zo vloeiende combinaties liepen steeds stuk op onhandig balverlies of de stugge tegenstanders.
Opmerkelijk was EefSeef die een fraaie solo vanuit het eigen doelgebied afsloot met een even zo fraaie pass naar de voorwaartsen. Maar de 0 bleef staan.
Totdat Twan de bal ontfutselde aan een van de verdedigers en met een bekeken schot van links (!) scoorde. Marcel Koster rukte op naar het doel van de tegenstander om daarachter te gaan leunen en zo voor verwarring en onrust te zorgen, met als gevolg dat een voorzet van Twan door een eigen speler achter zijn keeper werd geschoten.
Inmiddels werd het drukker rond de bank van AFC: James had toch vervoer gevonden, na Marcel was uiteraard ook Maurice Koster gearriveerd, Ward kwam eens kijken, Hans Poort meldde zich aan de zijlijn, en na het begin van de tweede helft was daar zowaar ook Mario!
De tweede helft begon met een geheel nieuwe verdediging (BAlex, James, Menno en PJoost ) waardoor de druk op de De Germaanse Eland nog werd opgevoerd en elke uitbraak werd geneutraliseerd.
Uit een corner viel de bal voor de voeten van Jan-Hein die simpel aflegde naar Amit, die van dichtbij de keeper kansloos liet. Dat was de keeper niet vergeten toen Amit kort daarna door de verdediging slalomde en eenvoudig langs de doelman leek te glijden. Hij was alleen te stoppen door hem -op volle snelheid- pootje te haken (“ik speelde de bal”), waarna Amit ook weer zijn prachtige valtechniek demonstreerde met een perfecte salto mortale.
Bal op de stip. Keeper mocht blijven van oud-AFC-er en scheids Hesdy. Jan-Hein achter de bal en dus 0-4.
De uitslag had nog meer op kunnen lopen toen Germaan Eland met drie verdedigers ging spelen, maar dan had er soms iets meer oog moeten zijn voor de geheel vrijstaande spits.
Maar goed, deze hobbel op weg naar het herfstkampioenschap was wel degelijk genomen.
In de nostalgische kantine van De Elanders, waar de tijd had stilgestaan sinds de oprichting van de club en waar Amsterdams nog de voertaal is, koffie gewoon koffie heet en boven de bar de prijslijst uitsluitend sterke drank aangeeft, werd nog nagezeten, ondanks het vroege uur.
Op de terugweg werd ik nog voorbijgesneld door James, die, zag ik dat nou goed, aan zijn fatbike een elandskop had vastgebonden.
@f