Column van Matthias Colmbijn
Er zijn altijd een paar wedstrijden in een seizoen die je wilt winnen. Dat zijn de wedstrijden tegen je rivalen. Vooral thuis. Alles komt samen in deze wedstrijd, een thuiswedstrijd tegen Zeeburgia. Het kan haast niet beter.
De teams zijn enorm aan elkaar gewaagd en dat zie je ook aan de ouders. “Sil zakken!”, “Selim centraal!”, hoor ik naast mij. Het is mooi om te zien hoe gespannen de ouders zijn. Het leuke is dat de spelers er niets aan hebben.
De eerste kans van de wedstrijd is voor Zeeburgia. Een aanvaller schiet tegen de paal en de terugspringende bal rolt nota bene tegen zijn eigen hoofd. Als de bal niet tegen zijn hoofd was gekomen zou het 0-1 zijn. Maar dat was niet het geval. Een schot en tegelijkertijd een redding in drie seconden, voetbal blijft me verbazen.
Zeeburgia is veel beter en AFC krijgt ze gewoon niet onder druk. We zitten 40 minuten in de wedstrijd en er is praktisch gezien niets gebeurd, tot het moment dat er een prachtige voorzet komt die door de kluts bij de nummer 14, Alexander Mantel, terechtkomt die hem binnen kopt. 1-0 voor AFC.
Het is rust en ik ben benieuwd wat Zeeburgia gaat doen aan deze onterechte achterstand. Als ik tijdens de rust langs het veld loop zie ik vier mannen met heftige gebaren uitleggen aan elkaar hoe het spel in elkaar steekt. Hilarisch om te zien hoe geobsedeerd je kan zijn door het spelletje voetbal.
De spelers staan weer op het veld en na tien minuten is het Zeeburgia die door een mooi uitgespeelde een-op-een kans op 1-1 komt. Er gebeurt verder niet veel behalve een paar kansen aan de kant van Zeeburgia. Dan eindelijk weet Zeeburgia 1-2 te maken. Volledig terecht, ze zijn beter. Op dat moment weet ik, AFC gaat hier vanmorgen verliezen.
AFC probeert Zeeburgia nog één keer onder druk te zetten, wat niet lukt. Geen verrassing want wat ik altijd hoor van AFC’ers, is dat tegen Zeeburgia spelen een totaal andere wedstrijd is dan normaal. Uiteindelijk wordt het nog 1-3.
Daar zit je dan, op de bank te balen dat je hebt verloren. Waarschijnlijk zit iedereen de wedstrijd te analyseren en smoesjes te bedenken waarom AFC heeft verloren.
Maar het enige wat je als AFC’er kan zeggen is: “we hebben terecht verloren”.