Het blijft een raar seizoen, 22-23, waarin we zo’n beetje om de week vrij zijn, dan weer vanwege feestdagen, dan weer omdat een tegenstander afzegt of het veld wordt afgekeurd. Zo worden de patronen die op de training worden ingeslepen natuurlijk nooit zichtbaar in de wedstrijden. Overigens: voor een aantal spelers zou trainen bepaald niet overbodig zijn: samenspel, balgevoel, loopbvermogen, er is in dat opzicht genoeg ruimte voor verbetering...
Zo gaat het ook met de resultaten: naast fraaie overwinningen weten we ook enorm door de bodem te zakken. Gelukkig spelen we op het allerlaagste niveau van Nederland, dus degraderen kán niet eens. En dat is trouwens ook helemaal niet nodig, als we een keer compleet zouden zijn.

Zonder aanvallers Menno, Amit, Peter, Twan, Eddy, Guy werd de spoeling dus voorin, maar Mario was ook daar weer inzetbaar en we hadden versterking van Arjan (De Aal) die na lange tijd van blessures weer eens op het veld stond en daar de bal ook een aantal malen wist te controleren en te verplaatsen naar een medespeler. Een aanwinst, dus.
Zeker in het begin ging het gelijk op tegen het felle AGB, dat pas één keer had verloren (van ons) en dat wilde rechtzetten. Nou, dan willen wij wel helpen! Eerst met een onnodige en onhandige actie waarna de bal op de stip ging, toen door slecht ingrijpen en voor we het wisten was het 4-0 en rust.

De coach trok toen de Neymar-kaart en stuurde Eduardo naar de spits, waar hij met Mario samen behoorlijk wat gevaar stichtte. Maar daar was dan weer AFC: de vlag was in de kleedkamer achtergebleven en de reservespelers stonden in het lauwe zonnetje rustig naar de wedstrijd te kijken zonder ook maar te bedenken dat het handig zou zijn als één van hen als grensrechter zou optreden.
Het gevolg: een overduidelijk buitenspeldoelpunt, waarna zelfs onze keeper van dienst de middellijn haalde om het aan de scheids uit te leggen, maar ja, het is toch echt onze eigen stommiteit. Hij had best willen fluiten –want dat deed hij naar behoren- maar ja, dan moet er wel iemand vlaggen!
Een andere ingeving was om onze traagste verdediger in te zetten op hun snelste aanvaller, een vondst die AGB even in verwarring bracht. AFC kwam terug door een duo aanval van Eduardo en Mario, en een briljant hakballetje van Ton, dat gelukkig door weer Mario over de lijn werd geduwd.
Daarna nam AGB het over, de verdediging kon het niet meer bijbenen en zelfs DJoost, die als keeper als schietschijf diende, kon er niets meer aan houden. Zo werd de uitslag te groot voor de veldverhouding, maar ja, als je niet scoort kan je niet schieten, of zoiets.

Nou ja, gelukkig is er dus nog volop ruimte voor verbetering.