Voordat de inhaalbeurt op 8 april tegen angstgegner Zeeburgia zou beginnen was de technische staf druk doende de wedstrijd überhaupt door te laten gaan. De bezoekers hadden slechts zeven meiden weten op te trommelen – te weinig om te starten. 

Met een stralende middag op komst wilden we de wedstrijd liever niet nóg een keer verzetten en bovendien zit het speelschema van de meiden al behoorlijk vol. Het vooruitzicht op een reglementaire 3-0 verliesbeurt motiveerde de leiding in Oost een extra beetje hun best te doen voldoende speelsters te verzamelen. Het werden er 12 en die nummer 12, die was dat zeker niet ;-) 

Onze trouwe fans namen plaats op de noordelijke tribune, pal in het schrale maar toch krachtige lentezonnetje. De Zeeburgianen lieten er geen kunstgras over groeien: die waren niet naar de Zuidas gekomen om te verliezen. Op wat kansjes in het eerste kwart na lukt het de MO13-1 niet Zeeburgia in problemen te brengen. Een houdbaar lobje, een corner die uit de kluts naast wordt geschoten, een afstandsschot dat nèt naast gaat. 

Het spel speelt zich vrijwel volledig af op de helft van Zeeburgia maar tot grote kansen leidt dat nog niet. Totdat een voorzet op maat koeltjes naar binnen wordt gewerkt: 1-0. De ban is gebroken, onze meiden voeren het tempo op en tonen meer zelfvertrouwen. Binnen vijf minuten ligt de tweede erin, na weer een goede voorzet en uitstekend afgemaakt.

Van onze oosterburen win je echter niet zo maar en een goed schot van Zeeburgia zorgt al snel voor de 2-1. De mouwen worden opgestroopt – al was het maar vanwege de inmiddels aangename temperatuur – en niet veel later komt AFC op 3-1 en nog voor de rust op 4-1.

Ruben zet de puntjes nog op de ï met de meiden, die de tweede helft het goede spel voortzetten al leidt dat niet meteen tot kansen. Met wat hulp van de doelpaal valt na een minuut of tien de 5-1. En dan gaat het snel: binnen een minuut is het 6-1, na drie minuten 7-1 en na weer twee vervolgens 8-1.

Bij Zeeburgia is het beste er inmiddels wel vanaf en raakt gefrustreerd. Het bekende geduw, getrek en getreiter, en de scheidsrechter laat veel toe. De bezoekers zetten nog een laatste keer aan maar de wedstrijd is gespeeld. Op een mooie laatste actie na – een zelf gecreëerde kans wordt rustig ingedribbeld: 9-1. 

Einde wedstrijd, een goede wedstrijd. De magische grens van zes doelpunten is geslecht, tegen een geduchte tegenstander die behalve een paar enkels hier en daar geen potten kon breken. 

Met nog vijf finales in het verschiet zijn de meiden goed op schot! 

Roel
(& foto’s van Debby)