In de periode dat het voetbal vanwege niet bestaande winterse toestanden niet doorging, hebben de Veteranen zich toch aardig weten bezig te houden. Natuurlijk als eerste hoogtepunt de jaarlijkse kienavond, onder leiding van de onvolprezen Jeroen Hazee, waar de beide Joosten met prijzen slepend naar huis gingen. En de rest zwalkend.
Vervolgens de jaarlijkse Sixes, gewonnen door een team dat gedragen werd door drie van onze spelers en dus flitsend de hoofdprijs binnenhaalde.
En daarna een indrukwekkende tocht, door Boudewijn vanuit het Verzetsmuseum georganiseerd, langs de vele beladen plekken van wat ooit een Joodse ‘wijk’ in Amsterdam was. Eindigend bij het namenmonument, waar het leven en lijden van zovele mensen tastbaar wordt.
Tenslotte uiteraard afgesloten in het café om bij te komen van emoties en de neerplenzende regen.

En afgelopen zaterdag weer eens een echte wedstrijd. Nou ja, wedstrijd... Er waren in ieder geval met 9 reserves méér dan voldoende spelers. VVGA kon in de eerste helft nog aardig mee komen, had met een paar slimme ballen achter onze verdediging een paar kansen, alleen weinig succes. Maar nadat er orde op zaken was gesteld, door Amit na een pass van Ugur, door Mario met een kanonskogel uit de rebound, en wederom door Amit (2x), leek het beslist. Todat DJoost zich zó wist op te stellen dat een bal vanaf de achterlijn nóg in het doel ging.

Tijdens de rust was er een plechtig moment toen Marko het felgele scheidsrechtersvest, dat hij tijdens de vele wedstrijden dat hij AFC naar de overwinning floot droeg, overhandigde aan zijn opvolger. Al gaf Marko wel aan het voorlopig aan te zien of deze stagiair zou slagen. Anders dreigde hij terug te komen! Met gepaste eerbied en grote waardering voor alle punten die Marko voor de veteranen heeft gepakt werd het in dank aanvaard.

Na rust ging het nog even in de hoogste versnelling verder en Amit en Mario wisten nogmaals te scoren. De tegenstander snakte naar het einde, en inderdaad, één van hen liep alvast het veld uit. Hij vroeg de scheids of hij wilde affluiten. Die zei tot zijn verbazing dat hij niet naar de stand maar op zijn horloge keek (O ja, het bijpassende horloge van Marko moet hij nog krijgen!).
Het ging hierna nog gemakkelijker, en na mooie voorzetten van Mario, Alex en Guy (de assistenkoning van de dag) liepen we uit tot 9-1. Toen was het ook echt wel genoeg geweest.

We staan voor het eerst bovenaan, en het is de grote wens van Elja dat we dat tot het einde van de competitie vol weten te houden. Dat is een mooi streven, zeker omdat er nog voldoende ruimte is voor verbetering...