Vorig jaar sloten we het seizoen af met een klinkende overwinning op TABA 45 +, waarna dat team meteen besloot te stoppen. In hun plaats kwam een voormalig 35+ team in de competitie, en het verschil was goed te merken: fitter, feller, sneller en stevig in de tackles.

AFC (wéér de toss verloren!) werd regelmatig verblind door de laagstaande zon, maar dankzij de slidings van Twan Noppert hielden we de 0, tot een in eerste instantie gekeerd schot tegen de arm van DJoost werd geschoten, die er niks aan kon doen dat hij hem zo uit het doel tikte. Gelukkig was scheids Nicky rechtvaardig en stipte de bal die voor Andries Roovers onhoudbaar werd ingeschoten. Over de pass van Menno naar een Tabaan hebben we het later nog. De 0-2 viel niet lang daarna toen de verdediging collectief verblind was. Je mist dan toch een Henk, die de bal blind wegrost.

De tweede helft, met de nodige omzettingen was precies één minuut oud, toen onze Noppert opnieuw werd verslagen door een lullig slap indraaiertje, maar wel precies om de verdediger heen. 0-3 en de wedstrijd leek gelopen.

Niet echter voor de AFC-ers die plotseling elkaar wel konden vinden, Daniello en Ugur die hun posities hielden, Maarten die altijd op de plaats stond waar tegen hem aangeschoten kon worden, Alex die overal op het veld te vinden was en een paar prachtige steekpasses niet verzilverd zag worden, Amit die sleurde en sleurde, aan de bal en aan tegenstanders, Mario die het de verdedigers moeilijk maakte en Eduardo die de bal controleerde én naar een medespeler speelde: ach had Maurice het maar kunnen zien! Van rood naar rood!

Maar AFC werd sterker, en ging op zoek naar het doelpunt: en dat kwam er ook. Alex slingerde zich het strafschopgebied in en werd onderuit gehaald. Onder de vorsende blik van Marko kon Nicky natuurlijk maar een beslissing nemen: Pinantie!

En ja hoor, daar was Menno weer. Hij was op bekend terrein, want waar hij voor rust daar de bal aan een tegenstander meegaf, liet hij nu de keeper met een rollertje geen kans. Het hielp natuurlijk wel dat de keeper niet bewoog.

Er kwamen kansen op de aansluitingstreffer, en meer zelfs, maar de Tabanen hielden het met moeite dicht en ons op een nederlaag terwijl het donker inviel. Voor het spel na de rust, hadden we meer verdiend, maar helaas, er is ook altijd een eerste helft. En gelukkig ook een derde, toen iedereen weer in vorm was, zichzelf geweldig had zien voetballen en de coach nog veel ruimte voor verbetering zag.