Vorige week speelden de jongens van O13-6 waarschijnlijk hun slechtste wedstrijd van het seizoen, een kansloze 0-4 tegen de O13-7 van AFC dat wel als team overtuigde. Toch een gevolg van (meer) training? Ik kan dat verder niet beoordelen omdat ik zelf ook dring(k)ende verplichtingen elders had.

Vandaag moest er dus wat worden rechtgezet in Uithoorn, waar de tegenstander Legmeervogels O13-3 ons ontving. Dat team staat derde, dus het zou wederom een spannende wedstrijd kunnen worden. Twee meevallers vooraf: er scheen een lekker zonnetje en het in de afgelopen jaren totaal onvindbare Legmeervogels-terrein bleek opeens via de Beneluxbaan en de Bovenkerkerweg soepel aan te rijden! Na de stress van vorige navigatie-exercities gloorde ineens een prachtig ruim parkeerterrein aan de horizon met zoveel mooie plekken dat ik bijna niet kon kiezen.

Een tegenvaller was dat onze vaste rechtsback DJ nog steeds aan het kwakkelen is en helaas niet mee kon doen. Snel herstel toegewenst DJ! Hermen was coach van dienst en hij posteerde Max Diagne op rechts in de verdediging. Terecht eiste de coach vandaag een betere instelling en meer spirit. Een belangrijke voorwaarde was dat er goed moest worden doorgedekt. Dus goed voor de man komen en zorgen dat hun middenvelders niet of nauwelijks aan de bal konden komen. Met name onze middenvelders en laatste man moesten voortdurend druk zetten. Dat kost veel energie maar onze voorhoede kon wat lucht geven door iets langer in balbezit proberen te blijven totdat er voldoende aansluiting was. Deze duidelijke taktiek, het lijkt zo simpel, maar vereist veel concentratie, leidde tot de beste eerste helft van deze voorjaarscompetitie. Diagne kwam steeds prima voor zijn man, Rutger schakelde de als zeer gevaarlijk bestempelde spits met overtuiging uit en Max en Justus wonnen als vanouds weer hun duels. Darren kreeg weinig te doen maar kwam waar nodig op tijd uit. Op het middenveld had Olivier een zware taak; hij moest zowel opbouwen, bal vasthouden maar ook de grote laatste man van Legmeervogels opvangen en afstoppen. Kian en Azedin moesten ook veel meters maken. Voorin moesten Jamie, Tommy en Samuel aanspeelbaar blijven om het middenveld te ontlasten maar ook nog voor dreiging zorgen. En petje af: iedereen ging er vol in. Wat een energie. Voor elke bal werd gevochten en achter elke pass werd gelopen zodat de tegenstander geen rust kreeg. AFC was veel sterker, zonder tot echt grote kansen te komen, maar een doelpunt hing in de lucht. Een paar afstandsschoten gingen naast of over.
Tijd voor verse krachten; Jesse ging de Legmeervogels- verdediging testen met zijn snelheid en passeerbewegingen en Boaz nam adequaat de rechtsback positie over. Gaaijes had een lichte blessure en werd gespaard voor het betere bikkelwerk in de tweede helft.

Plotseling een lange bal vanuit de verdediging en Jamie nam hem op links mooi mee, passeerde de rechtsback, liep de andere verdediger eruit en schoot met links de bal via de lat (de bal leek wel op die lat te rollen!) over de keeper: wereldgoal en 1-0 voor!  Hierdoor werd AFC nog fanatieker; vlak voor rust lanceerde Azedin met een prachtige pass opnieuw Jamie die nu iets makkelijker over de keeper heen kon schieten : 2-0!

In de peptalk tijdens de rust was Hermen uiteraard tevreden, maar hij bleef op de sterke tegenstander wijzen; er mocht geen concentratieverlies en verslapping optreden. De term doordekken viel wederom. De tweede helft begon met aardige kansen voor Olivier en Jamie, zonder resultaat. Jammer genoeg kwam er toch een moment van aarzeling op het middenveld, waardoor de grote libero van Legmeervogels alsnog kon opstomen en dwars door de AFC defensie kon schieten in de hoek. 2-1 nog maar, een thriller diende zich weer aan. Maar eigenlijk bleef onze verdediging zonder problemen, een paar hachelijke momenten bij hoekschoppen weliswaar, toch was er steeds een bevrijdend AFC been of hoofd dat voor opruiming zorgde (of de vangarmen van Darren!). Jammer was wel dat er uit de tegenaanvallen minimaal 1 keer gescoord had moeten worden. Schoten van Samuel en Olivier gingen net over en Jamie wilde zo graag zijn hattrick maken (begrijpelijk hoor) dat hij 2 medespelers over het hoofd zag. Even later gaf hij de bal wel prima voor maar schoot Azedin net naast. Ook Samuel kon een mooie pass net niet bekronen. Zo bleef het tot het einde spannend en zag ik sommige jongens op hun tandvlees lopen, maar het was prachtig om te zien dat bijvoorbeeld Gaaijes en Samuel ondanks de blessure en het wegvloeien van de krachten bleven storen, bikkelen en vooral niet verzaken. Tommy perste er nog een lange sprint uit zodat hun aanval niet goed kon worden opgebouwd, Olivier zette nog maar eens druk op de beste Legmeervogels speler en Rutger kwam weer voor zijn man en hengstte de bal naar voren waar Jamie en Jesse op balbezit wat tijd wisten te winnen. Daar was het eindsignaal van de uitstekende jonge scheidsrechter. Een zwaarbevochten maar vooral een dik verdiende overwinning op een sterke tegenstander, 2-1, werkelijk uitstekend gedaan jongens! Enige puntje van kritiek is dat er iets meer met het balbezit in de aanval  kan worden gedaan zodat de zege sneller kan worden binnengeharkt. Voor de rest niets dan lof, een prachtige teamprestatie en een mooie revanche op vorige week. Hermen heeft de juiste snaar weten te raken! Als er dan toch een man van de wedstrijd moet worden gekozen, zonder de rest en met name Olivier en Rutger te kort te willen doen, is Jamie vanwege zijn voortdurende dreiging vandaag (als je je maar blijft aanbieden voor de bal) en zijn twee fantastische goals.

Nu even bijkomen, volgende week thuis tegen RKAVIC, doorgaan op deze ingeslagen weg zou ik zeggen.

Fred Bruins