Met slechts 1 punt uit de laatste twee wedstrijden op zak bracht de derde uit-ontmoeting op rij ons naar Amsterdam-West. Tegenstander was de O13-4 van SDZ. Ondanks hun sombere zwart-wit tenue (vanwege begraafplaats Barbara aan de overkant?) een prettige club; Justus' vriendin speelt er en die heeft natuurlijk smaak.
Geen parkeerplek te vinden, dus de auto maar geparkeerd op de dodenakker. Met wat extra rillingen langs de ruggengraat, dwars door die mooie rode hoodie heen, de jongens proberen warm te krijgen voor deze derde topper op rij. Hoofdcoaches Hermen en Guido ontbraken wegens werkzaamheden (hoe houdt Suzanne dat toch vol, met 4 a 5 voetballers?). Roberto en ondergetekende namen de coaching waar. De dug-out werd snel in beslag genomen door de AFC-ouders, dus dat werd kleumen voor de rest, want wat was het guur.
Olivier ontbrak ook en dat was in het eerste kwartier te merken; het vertrouwde aanspeelpunt op mid-mid is een belangrijke factor in het verzorgde spel van AFC. Nu konden vanuit de verdediging onze voorwaartsen (mooi woord toch) lastig worden bereikt. Het spel was rommelig en SDZ had zelfs licht veldoverwicht, zonder tot echte kansen te komen. Halverwege de eerste helft begon het te lopen; Azedin ging centraal spelen en de bekende patronen werden weer zichtbaar. Bal veroveren in de verdediging, via het middenveld naar de snelle jongens voorin en bij balverlies flink druk zetten. De eerste kansen voor AFC kwamen dan ook snel. Een kleine voor Tommy en een grote voor Jesse nadat hij prima en watervlug was doorgebroken. Op het middenveld stonden Jamie, Rutger, Gaaijes en Max D lekker te bikkelen en de kleumende toeschouwers voelden naast de oostenwind ook een doelpunt in de lucht hangen. Welnu, die kwam er! Een mooie aanval, corner, een prachtige strakke trap van Samuel en een atletische volley (of was het een drop-kick?) van Tommy leidde tot een verdiende 1-0 ruststand.
De tweede helft bleef AFC overwicht houden. De verdediging stond als een huis, eigenlijk geen grote kans gezien voor SDZ, dat heus wel een goed team heeft, maar onze jongens waren net wat balvaster, sneller en doortastender in de duels. Een schitterende lange pass van Diagne zette Jesse vrij voor het doel, maar de kans werd niet benut. SDZ zette nog wat meer aan en er kwamen counters voor AFC. Helaas steeds te onnauwkeurig in de laatste pass of in de afwerking. De 2-0 viel gelukkig toch; opnieuw een strakke hoekschop van Samuel en uit de rebound scoorde Azedin met een mooie halve omhaal.
De wedstrijd leek in de tas. Zeker toen Tommy na een mooie passeerbeweging de bal hard voorgaf en Jesse de 3-0 in kon tikken. Helaas te zacht en de keeper kon redden. Daarna werd het onnodig spannend. Eerst werd er gefloten voor een penalty tegen Jamie, hij zou hands hebben gemaakt. De grensrechter kon de scheids gelukkig overtuigen dat Jamie de bal kopte, met de arm langs zijn gezicht. Voor ons was het lastig te zien maar ook de SDZ bank en coaches vonden het geen hands. Sportief! Geen penalty dus. We zeiden maar niet dat grensrechter Sigurd en Jamie met dezelfde scooter naar West waren gereden... Twee minuten voor tijd kwam de penalty alsnog, het leek een goedmakertje voor SDZ want niemand behalve de verder prima fluitende scheids zag een overtreding in de valpartij. Darren keek de strafschop gelukkig via de lat over.
Daarna was er nog een uitbraak van Samuel en een hele grote kans voor SDZ na geschutter in de AFC-verdediging, maar Darren stopte het schot van dichtbij. Drie punten in de tas! Goed teruggeknokt na de twee ongelukkige laatste uitslagen, jongens!
DJ, Max H en Justus konden geen uitblinker of man van de wedstrijd noemen, het was echt een resultaat van het team, om een dooddoener uit de Studio Sport-kast te halen. Daarom ben ik zo vrij om Samuel die ere-titel te geven, en dat is niet om het goed te maken met Machteld die ik een beetje plaagde na de kans van Samuel. Echt verdiend want beide doelpunten kwamen na zijn prima hoekschoppen en hij gaf meer bruikbare voorzetten. Volgend weekend mag Samuel daarom welverdiend feestvieren met zijn familie en kan iemand anders laten zien dat goede hoekschoppen gevaarlijke wapens zijn.
Volgende week een bekerwedstrijd, weer uit, bij Sporting Martinus. Niet onze Nemesis maar een ander onder 13 team. Moet te doen zijn, zou ik durven stellen. Nu eerst een dubbele Lagavulin tegen de kou, zonder ijs.
Fred Bruins
