De vierde competitieronde bracht de ongeslagen jongens van O13-6 via een half dozijn rotondes naar het immer gezellige Almere. Tegenstander was de O 13-6 van Waterwijk, naar mijn bescheiden mening de prettigste club in Almere.
Lekker weertje, prima accommodatie, bankjes voor de, soms wat katerige ouders en echte dug-outs met wit-omlijnde vakken voor de wissels en coaches: niets stond een lekker potje voetbal in de weg. Hermen was weer coach van dienst, Guido wil koste wat kost ongeslagen coach blijven en trok zelf de kicksen weer aan bij de 35-ers.

Vooraf werd goed het team neergezet, want sommige tegenstanders hadden zo te zien flink aan de, zo bleek na de wedstrijd, dikke friet uit hun kantine gezeten. Tegen zulke zware jongens moesten onze snelle spitsen kansen hebben. Welnu, kansen kwamen er inderdaad. AFC creeerde een groot veldoverwicht, er werd lekker gecombineerd en de spitsen werden met steekpassen en lange ballen gezocht. Jammer dat de scherpte in de 16 wat ontbrak en zowat elke diepe bal werd afgevlagd wegens buitenspel. Meer dan eens onterecht maar daar is niet veel aan te doen helaas. Dus moeten de aanvallers zich slimmer opstellen en zich beter aanbieden, kwestie van blijven proberen denk ik. Lang bleef het dus 0-0. Gelukkig loopt op het middenveld onze eigen Ozil rond die voor deze buitenspel-valkuil een creatieve oplossing bedacht: scoren vanaf de achterlijn van Waterwijk! En dus schoot Olivier, over hem heb ik het natuurlijk, een hoekschop over de grote maar toch ook verraste verdediging heen. We hebben het hem vaker zien doen, maar het zal nooit vervelen: 1-0 bij rust dus!

Hermen leek tevreden over het spel maar het mocht wel wat pittiger en doortastender. Jesse beloofde een doelpunt te maken...De tweede helft begon goed, vlotte combinaties tot in de 16 meter, maar telkens werd er te laat of te naast geschoten of zat er een Waterwijks been of de prima keeper tussen. Totdat een aanval over vele schijven door Gaaijes werd binnengetikt: 2-0 en lekker voor Gaaijes die wekelijks uitblinkt in tegenstanders de bal ontfutselen maar nu ook af en toe voor het vijandelijke doel opduikt. Een bevrijdende goal was het nog niet, maar Jesse moest zijn belofte nog inlossen. Hij kreeg de bal ongeveer op de middellijn en speerde zo snel naar de overkant dat niemand van AFC op tijd was om een breedtepass binnen te schieten. Gaf niks, Jesse roste de bal zelf wel in de kruising! Een prachtige 3-0 en de wedstrijd was gespeeld. Er kwamen nog wel wat kansen, maar helaas werden de combinaties niet nauwkeurig of wel te ver uitgevoerd. Afstandsschoten gingen naast of werden gestopt. Daar stond tegenover dat de verdediging geen kansen weggaf. Darren hoefde slechts 1 keer op te treden bij een counter en pareerde het schot en de rebound kordaat.

Al met Almere wederom een prima overwinning! Maximale score in 6 wedstrijden, goed gedaan jongens. Man van de wedstrijd kiezen was zelden zo gemakkelijk: Ollie speelde niet voor het eerst dit seizoen een vorstelijke match. In de kantine was het ook nog gezellig, prima friet in Almere. Volgende week zijn de jongens vrij, daarna herfstvakantie meen ik, met 2 wedstrijden. Geef afwezigheid z.s.m. door, graag.

Verslaggever ad interim, Fred