Indian summer op Goed Genoeg. In het Nederlands heet dat ouwe wijvenzomer. Hoewel onze taal mij zeer na aan het hart ligt vind ik in dit geval de Engelse naam meer tot de verbeelding spreken. Niet te warm vanwege een Indian breeze. Nee, dus geen ouwe wijvenbries. Dat is om meerdere redenen geen aantrekkelijke gedachte.
De eerste competitiewedstrijd voor onze strijders. Op bezoek was Geuzen/Middenmeer JO 13-2. In mijn tijd was het nog alleen De Geuzen, maar het mooie rood/zwartgestreepte tenue is er nog steeds. Iedereen was present met uitzondering van een scheidsrechter en ook nog even een speurtocht naar een bal en vlaggen ... maar ja. Fred wierp zich op als scheids waarvoor hulde. Sigurd nam de vlag op en dat verdient ook een pluim.

Net als vorige week tegen Abcoude werd al redelijk snel duidelijk dat AFC veel sterker was. De keeper van Geuzen/Middenmeer oogde bepaald niet balvast dus schieten wanneer je kunt was het devies. Na een hoekschop en wat geflipper in het strafschopgebied roeide Max de bal hard in de touwen, een snelle 1-0.  Na een aantal grote kansen gemist te hebben had Olivier een mooie steekbal in huis en maakte Jamie het goed af, 2-0. Dat kon een mooie middag worden. Inmiddels regen de kansen zich aaneen, maar we wisten er niet goed mee om te gaan. Onzorgvuldigheid en de vreemde weigering om op doel te schieten gingen hand in hand. Opnieuw waren we op links het meest gevaarlijk, maar eenmaal in de zestien regeerde besluitloosheid. Dan is er de gouden regel dat de tegenpartij erop uittrekt. En zo geschiedde. Darren moest een paar keer in actie komen, geen al te gevaarlijke toestanden ... maar toch. Het spel speelde zich nu voornamelijk af op onze helft, volstrekt onnodig. We stonden ook niet goed in de organisatie (wilde ik ook graag een keer zeggen). Het middenveld was er eigenlijk niet en dan roep je problemen over je af.

Of het de zon was waar ik recht tegenin keek of een ander ongemak weet ik niet. Wel dat ik de tegenstanders juichend terug zag lopen, 2-1. Hoe was het in godsnaam mogelijk. Als je toch zoveel beter bent, maar niet in staat bent om soms mooie voorbereidingen af te ronden en keer op keer niet schiet maar de bal weer opzij schuift ... tja, dan staat het niet 6-0, maar 2-1.Het scheelde heel weinig of het was 2-2 geworden, Darren kwam goed uit.

De tweede helft begon helaas niet veel beter, Geuzen/Middenmeer kreeg een beetje vleugels, nou ja vleugeltjes. Een paar corners, maar gelukkig zonder gevolgen. Het probleem was ook dat AFC de bal niet kon vasthouden, de driehoekjes die we toch regelmatig laten zien bleven nu achterwege. En dan komt het aan op beleving en hard werken. En dat wij dat kunnen weet ik, maar misschien speelde de Indiaanse zomer ons parten of misschien hadden de ouwe wijven een vloek uitgeroepen ... Wat dan ook, we speelden ver beneden ons kunnen.
Maar het was nog niet afgelopen. Aanval AFC en eindelijk, eindelijk een vlammend schot van Kian dat net over de kruising zeilde. Krachtig en met overtuiging. Was dat dan het sein? Even leek het erop, corner van Azedin. De bal klotste heen en weer en daar was Tommy die, ik denk met het hoofd maar weet het niet meer zeker, de 3-1 noteerde. Gelukkig, een hele tijd lag de 2-2 meer in de rede. Daarna maakte we het ons toch weer moeilijk en dat resulteerde in de 3-2. Vlak voor tijd. Dan maar naar voren en dan maar een lelijke overwinning. Het werd nog even spannend.

Het bleef hierbij. Je kunt zeggen snel vergeten, maar je moet hier natuurlijk ook van leren. Positief is in ieder geval dat wij in het verleden dit soort wedstrijden ook wel verloren, dat is in ieder geval niet gebeurd. Met de beste wil van de wereld heb ik geen man van de wedstrijd kunnen ontdekken.

Volgende week weer eens vroeg uit de veren, uit bij Sint Martinus, met of zonder Indianen of ouwe wijven.

Peter Loman