Deze week hadden we een midweeks programma, omdat we een tweede keer moesten opdraven in Amsterdam Zuid Oost, tegen de valsspelers van Robin Hood. Deze keer werden vooraf de spelerspassen gecontroleerd. Eigenlijk bizar dat dat nodig is, maar goed, we wisten nu in ieder geval zeker dat we tegen leeftijdsgenoten speelden.
Het was nu natuurlijk wel zaak om de drie punten mee te nemen, want anders was de hele exercitie voor niks geweest. Dat beseften de jongens blijkbaar heel goed, want binnen een minuut stonden we al met 1-0 voor. Helaas pakten we daarna niet door, misschien dachten we door de vroege voorsprong dat het een makkelijk avondje zou worden. Maar Robin Hood heeft ook zonder vijftienjarigen een stugge ploeg met een paar handige spelers. Ook de omstandigheden speelden een rol, het waaide hard en dat zorgde voor veel onrust. Beide ploegen slaagden er zelden in om de bal vaker dan drie keer naar een medespeler te passen. Uit een scrimmage na een corner viel de 1-1 en via een counter maakte Robin Hood zelfs de 2-1. Het liep niet, er werd gemopperd door spelers, toeschouwers en de coach sprak (enigszins voorbarig) al van ‘de slechtste wedstrijd van het seizoen’.
Maar hoe word je kampioen? Als je ook de slechte wedstrijden wint! Als het niet lukt met mooi voetbal, dan maar lelijk, door gewoon met z’n allen de schouders eronder te zetten. We werden hierbij nog voor rust geholpen door de keeper van Robin Hood, die een schot op goal niet in zijn handen pakte, maar enigszins paniekerig weg schoot. Ticho zorgde voor een schaars hoogtepunt door de bal met een fraaie boog over de keeper heen in het doel te plaatsen 2-2.
In de tweede helft was het éénrichtingsverkeer richting het Robin Hood doel. Robin Hood kwam niet meer van de eigen helft af, maar toen we verschillende goede kansen onbenut lieten werd er toch steeds vaker onrustig naar de klok gekeken. Gelukkig maakten we zeven minuten voor tijd de bevrijdende 2-3 en konden we in de tas stoppen waar we voor gekomen waren: de drie punten!
Op zaterdag konden we ons revancheren voor onze enige verliespartijen van dit seizoen, tegen Waterwijk. Onze spion Martin kon ons verblijden met de voor ons gunstige uitslag van een wedstrijd tussen Real Sranang en Zeeburgia. Een extra motivatie, we konden door te winnen een serieus gaatje slaan met de nummers 2, 3 en 4. Justin had zich verdiept in de tegenstander: aanvallend sterk maar achterin kwetsbaar. Vooraf had de trainer het over een 1-5-1-4 systeem, maar dat zag ik eigenlijk niet terug. Ik zag wél een team dat vanaf het begin de tegenstander bij de strot greep en meerdere goede kansen creeerde. Waterwijk probeerde het met de lange bal maar onze verdediging was bij de les, met onder andere een soevereine Silvan, een onverbiddelijke Prio en een alerte Felix. Op een heerlijk moment, vlak voor rust, kwamen we op 1-0: Dax won weer eens een duel en veroverde de bal terwijl de tegenstander met veel spelers voor de bal stond. Anthony kreeg ruimte om zijn snelheid te benutten en gaf een perfecte voorzet, en Rayven rondde spectaculair af. Ik dacht aan Ibrahimovic, maar iemand anders vergeleek het met de beroemde goal van Cruijff in de legendarische 0-5 tegen Real Madrid (kijk maar op YouTube).
De tweede helft gaf een ander beeld. Waterwijk kwam sterk uit de kleedkamer, AFC leunde wat meer achterover en had misschien ook last van de tegenwind. Toch had ik het gevoel dat we dit vandaag niet weg gingen geven, en er waren genoeg kansen om de deur al eerder in het slot gte gooien. Uiteindelijk was het natuurlijk wel even lekker dat de 2-0 viel, de genadeklap voor Waterwijk, dat er daarna niet meer in geloofde.
Het was al met al een uitstekende week! Zes punten, goede teamgeest, concurrenten die punten van elkaar afsnoepen. Komende week naar Jong Ajax en lekker trainen. De komende zeven wedstrijden het hoofd koel houden en gewoon blijven doen wat we kunnen: goed voetballen!
