In 1987 won Johan Cruijff als trainer van Ajax de Europacup 2. Die Europacup werd ook wel de 'Cupwinners Cup' genoemd, omdat aan dit toernooi alléén de bekerwinnaars uit de verschillende landen deelnamen. Best een leuk idee eigenlijk. Maar laat ik niet nostalgisch worden. De Europacup 2 bestaat niet meer, op de plek van het stadion waar Ajax destijds speelde staat een woonwijk en Johan Cruijff is dood. Maar gisteren moest ik voor de wedstrijd denken aan de warming up die Ajax destijds deed, en wat Cruijff daar ooit over zei: "Je moet nooit warmlopen in de breedte van het veld, maar altrijd in de lengte, dus van de goal naar de middenlijn. Dat is intimiderend voor de tegenstander en dan sta je voor het begin al met 1-0 voor".
De jongens van Legmeervogels O13-1 waren als eerste op het veld en deden een rustig positiespelletje. Niks aan het handje. Maar plotseling waren daar zeventien in het zwart gestoken AFC'ers die, strak in het gelid, steeds op andere manieren kwamen opstomen richting middenlijn. Ik zag steelse, nerveuze blikken van meerdere Legmeervogels in de richting van ons team, en steeds meer ballen die van voeten sprongen. 'Hè? Doen ze die warming up helemaal zelf?" zag ik ze denken, want Justin zat nog relaxed in de dugout zijn administratie bij te werken. Dertig jaar later moest ik JC opnieuw gelijk geven: áltijd warmlopen in de lengte van het veld.
Dat onze trainer veel waarde hecht aan de zelfstandigheid van onze spelers bleek toen Anthony voor de vierde keer een corner nam. "Waarom laat je Anthony de corners nemen?" vroeg ik. "Kan je je langste speler niet beter voor de goal hebben bij een corner?"
"Als de jongens denken dat dit slim is, dan moeten ze het zo doen" antwoordde de trainer. De vraag stellen is hem beantwoorden, dus daarom een vraag gericht aan de spelers: Denken jullie dat het slim is om Anthony de corners te laten nemen?
De wedstrijd vertoonde veel overeenkomsten met eerdere wedstrijden. We hadden 60 a 70% balbezit op de helft van de tegenstander. Dan moet de grensrechter veel lastige beslissingen nemen en helaas pakt dat regelmatig in ons nadeel uit. Opnieuw werd een zuiver doelpunt wegens buitenspel afgekeurd, iets wat de grens- en scheidsrechter in de rust ruiterlijk toegaven. Gelukkig stond het toen al 0-1 door een werkelijk schitterend doelpunt van Zep: mannetje uitkappen en de bal met een bekeken schot over de keeper in de verre hoek leggen. In de tweede helft was er een fase waarin we tegenstander volledig vastzetten op eigen helft. Omdat aanvallers en middenvelders vroeg druk zetten restte onze tegnstander niets anders dan de bal paniekerig naar voren peren, waarna onze verdediging weer rustig een nieuwe aanval kon opzetten. De 0-2 van Silvan was dan ook geen verrassing.
Hierna werden we slordiger, misschien omdat de aanvallers graag een goaltje wilden meepikken en soms vergaten dat verdedigen vóórin begint. Legmeervogels kwam er steeds vaker gevaarlijk uit en bleek toch een paar snelle aanvallers te hebben. Borga redde na één van de ze uitbraken met een katachtige reflex. Héél belangrijk en ook knap, want extra lastig wanneer je als keeper weinig te doen hebt. Vince bekroonde een ijzersterke wedstrijd met een heerlijke goal, een klassiek gedrukt schot met de wreef van rand strafschopgebied, dat door een stuit op het natte veld extra snelheid kreeg en onhoudbaar in de verre hoek vloog. Ook belangrijk, want de 1-3 van Legmeervogels kwam nu te laat om onze zege nog in gevaar te brengen. Ik wil ook nog het sobere en degelijke optreden van Dax en Boris noemen. Lekker jongens.
We staan nu twee punten los, voor het eerst alleen bovenaan! We zijn er natuurlijk nog lang niet, maar wanneer we de concentratie en scherpte een hele wedstrijd kunnen vasthouden ziet het er goed uit!
Hajo
