Voor het Sinterklaasweekend stond een uitwedstrijd tegen Twente op het programma. Twente had verrast door Ajax met 2-0 te verslaan en de jonge AFC’ers waren dus gewaarschuwd. Het was ijzig koud in het oosten van het land. De regendruppels zaten vastgevroren op de hekken langs het veld. De AFC’ers lieten zich evenwel niet kennen en deden de warming up gewoon in korte broek. Het met de bus meegereisde Amsterdamse publiek genoot van de iets te sterke koffie in de wat ongezellige kantine van het overigens prachtige sportcomplex. De Twente Academy huist in het Fanny Blankers Koen-stadion. Op deze zaterdag verrassend weinig vliegende huisvrouwen. Goed, serieuzer zaken te bespreken dus over naar de wedstrijd.
Om iets na half één floot de scheids voor de eerste keer op zijn fluitje. Daarvoor had hij met een onvervalst Twents accent gevraagd of beide partijen er klaar voor waren. Dat was het geval dus hup foeballuh. Al vrij snel werd duidelijk dat Twente een goed voetballende ploeg was met een behoorlijk gevaarlijke spits. Het was achterin dus opletten geblazen. Dat deden de AFC’ers ook en zo kwamen ze ongeschonden de eerste tien minuten door. Inmiddels was wel de rechterverdediger naar de kant gegaan met griepverschijnselen. Of het daardoor kwam of ergens anders door is niet duidelijk maar feit is dat Twente opeens met 1-0 voorstond. Na een steekbal rondde de eerdergenoemde spits met een prachtige stift een aanval van Twente af. AFC had door dat het zeker niet de mindere was en gooide er een tandje bovenop. Volkomen verdiend kwamen de Amsterdammers op 1-1. Uit een afgeslagen corner nam de meegekomen laatste man de bal prachtig op de slof. Immers, als je niet schiet, ken je niet scoren. Een kleine vijf minuten later stond het zelfs 1-2. De keeper van FCT (zoals de harde kern de eigen club altijd noemt) trapte finaal over de bal heen en de spits van AFC kon eenvoudig afronden. Langs de kant werd gevraagd of er een polletje in het spel was maar gezien het feit dat de wedstrijd op kunstgras werd gespeeld leek dat niet waarschijnlijk. Een onvervalste blunder dus. Maar ja, zonder geluk vaart niemand wel. 1-2 voor bij rust. Wat een luxe.
De vraag was of de jonge AFC’ers het vol zouden houden na de rust. Lange tijd leek te ook te lukken, zeker toen de keeper een penalty op de paal had gekeken. Helaas viel 15 minuten voor tijd de gelijkmaker. De verdediging van AFC werd volledig uit elkaar gespeeld en voor de linksbuiten van Twente was het een eenvoudig klusje om te scoren. Niet veel later viel de 3-2. Een wat ongelukkig door de keeper uitgetrapte bal werd door een verdediger meteen op de slof genomen. De teruglopende keeper sprong nog om de bal over te tikken maar die was al te ver en ging er via de onderkant van de lat in. Een grote teleurstelling omdat tot die tijd de AFC’ers redelijk stand hadden gehouden tegen de druk van Twente. Na de 3-2 kreeg de moraal een opdoffer. In combinatie met vermoeidheid leidde dat nog tot 2 tegendoelpunten zodat Twente met een ietwat geflatteerde zege van het veld liep. AFC had zeker een gelijkspel verdiend. Het is echter duidelijk te zien dat de AFC’ers groeien en het kan niet anders dan dat de punten zullen volgen. Volgende week maar weer eens kijken. Als je op zoek gaat naar de drie punten, vind je ze immers ook. Da’s logisch.
