Er zijn van die momenten in een wedstrijd, zelfs op het niveau van de 45+veteranen, die onvergetelijk zullen blijken te zijn en waarvan je als liefhebber zult genieten. Een bijzondere aanname, een geslaagde passeerbeweging, een door DickOpDoel gestopte penalty, een bal die van rood naar rood wordt gespeeld, de kopbal van Jos, de rushes van Ton, een doelpunt van Hans, de entree van Marko op het veld en ja, afgelopen zaterdag hadden we er weer zo een: Twan heeft zich laten terugzakken tot de voorstopperspositie omdat daar nu eenmaal wél een keer een bal komt. Hij verovert de bal, passeert twee tegenstanders en geeft dan een pass in de diepte over een meter of vijftig. De bal lijkt een eeuwigheid onderweg, zweeft door de lucht als op wieken gedragen, ademloos vraagt het bescheiden publiek (3 man) zich af of het speeltuig ooit nog zal dalen- maar Mario is dan al gestart en sprint de verdediging eruit, en dan, als de bal perfect voor zijn voeten landt, schuift hij hem beheerst in het doel. 
Als er publiek was geweest, was het op de banken geklommen. 
Als er camera’s waren geweest waren de beelden de wereld over gegaan. 
Als er scouts waren geweest, was Twan meteen verkocht.
De uitstekend leidende Boudewijn had eigenlijk meteen kunnen affluiten, zo’n doelpunt zouden we niet snel meer zien. En trouwens, verder was er ook niet heel veel te genieten. 
Maar van dit doelpunt zullen we later zeggen: ja, we waren erbij!