Omdat bij Aalsmeer de predikant ontbrak, maar wij wel twee Kosters meehadden, dachten we misschien iets te licht over de wedstrijd. En er waren –zoals altijd- blessures en afzeggingen (Jeroen, Ward, Menno, Raymond) waardoor er weer in de opstelling moest worden geschoven. En hoewel Maurice niet in de basis stond, was hij opnieuw de koning van de kleedkamer: altijd op tijd, goed geprepareerd, gematigd optimistisch over het resultaat en niet te beroerd om met zijn ervaring anderen van tips te voorzien als:
-altijd van rood naar rood spelen
-niet hard op doel rammen, maar de bal in de goede hoek plaatsen
-een goede warming up doen, het voorkomt spierblessures en je bent eerder op je zgn tweede adem! Altijd transpirerend aan de wedstrijd beginnen.

En ja, wat ging er fout: 

-Aalsmeer was ook deels in het rood gekleed, 
-ons vermaarde spitsenduo Sturm & Drang schoot veel te hard over en naast het doel en: 
-Twan raakte snel buiten de eerste adem en moest in de eerste helft al wisselen. En hoewel Henk Sturm & Drang in één persoon verenigt, werd het spel achter hem al minder, om niet te zeggen: onnodig slordig.
Toch had er meer ingezeten, ook al omdat DickOpDoel opnieuw, net als vorige week, de eerste helft de 0 wist vast te houden en er wel degelijk kansen waren.

Na rust wisselde Aalsmeer sterker dan AFC en met een voorhoede op halve kracht kwamen we nauwelijks meer voor het doel. Bovendien liep Anthon steeds de boel dicht.
Met enig geluk wist Aalsmeer te scoren, waarna ze sterker werden en AFC steeds meer terug moest. Behalve Anthon dan, die de boel steeds bleef dichtlopen. De kansjes waren ditmaal niet aan onze spitsen besteed en het was aan een paar fabuleuze xwevende reddingen van DickBovenDoel te danken dat het bij 2-0 bleef. 

Maurice zag het aan en besloot dat hij in zijn eentje het tij niet kon keren. Geen warming up deze keer, geen invalbeurt waarbij hij het spelletje simpel kon houden, geen flitsend schaartje langs de lijn en geen demarrages op de vierkante meter met daarna een balletje naar rood. Naast spelinzicht ook gezegend met zelfkennis. Ach, hadden dat er maar meer. Vooral zelfkennis. En niet steeds de boel dichtlopen. Maurice zag het aan en dacht er het zijne van. En straks naar de kantine. Borreltje ijs. Cola’tje misschien erin. 

En voetbal dan ? Volgende week zaterdag dan maar weer ? Ach, op woensdag, dan werd het echte spelletje gespeeld. Rondtikken, techniek boven draven, met een keizertje, een dolletje en daarna naar Joop. En maar weer uitleggen hoe het spelletje gespeeld wordt. In de hoop dat ze ooit het voorbeeld zullen volgen. En anders doe je het nog maar een keer voor. Van rood naar rood, ja. Want een echte AFC-er gaat nooit van voetbal

AF