Wie kent nog het liedje ‘Willem moet het hebben van zijn loopvermogen’? Een uitermate vals door Spaan/Vermeegen ingezongen ode op de harde werker van het elftal? Cynisch als deze beperkte talenten waren, zagen zij niet de schoonheid van de loper in het veld. Altijd aanwezig en altijd op tijd bij de bal. En ook al heeft hij zojuist de gezegende leeftijd van 50 jaar bereikt –een leeftijd waar onze tegenstanders zelden aan toe zijn- hij blijft lopen en vanmiddag zelfs glijden. Nu is Jeroen alleen aanwezig als er geen grotere uitdagingen op het programma staan als de Marathon van New York, Amsterdam, Rotterdam, Helsinki, Wladiwostok, Voppnafjordur en Zeus mag weten waar de Oude Grieken nog meer een rondje van 42,195 hebben uitgezet!
Maar anders is Jeroen onze man. Half, achter, voor, overal loopt hij gaten dicht en laten we wel wezen, er viel dan ook heel wat dicht te lopen afgelopen zaterdag. Zoveel dat het ook niet meer te belopen was door onze lopers. En JJoooosstt, was er niet, waarmee we veel loopvermogen en een beetje verdediging inleverden. Nou, daar wisten de badgasten op het kletsnatte veld wel raad mee. Hup daar stuiterde er een onder DickOpDoel door, hop daar werd Daniel verrast, hupla, daar kreeg er een de bal op zijn badmuts, ai, ineens dacht DickopDoel dat hij langer was dan in werkelijkheid, en ach, daar stond er weer een vrij op de penaltystip en ja hoewel we tegenscoorden via Tarmo stond het bij rust heel veel tegen 1.
Na de rust ging het beter, al verliet de een na de ander (Raymond, Boudewijn, Daniel) trekkebenend het veld. Maar Twan werd doeltreffend gelanceerd en Theo rondde bekwaam af van zijn vaste plek, de 16 meter. Soms leek het even gelijk op te gaan, we kregen –zoals altijd- kansen, die –zoals zo vaak- werden gemist, maar dankzij de inspirerende aanwezigheid van Jos op de bank hielden we beter stand. Na afloop waren er vele vragen, weinig antwoorden, en terwijl de regen over Badhoevedorp joeg, werden de hoogtepunten nog eens herhaald. Dat het toch nog laat werd, had daar eigenlijk niet zo heel veel mee te maken, maar meer dat we eindelijk ook eens de bal kregen van de badhoevedorpelingen. Nou ja, een bitterbal (één per persoon) dus. Jeroen stapte op de fiets om nog wat extra kilometers te maken. Wind en regen ten spijt. Een verse regenbui bereikte de kantine, en op weg naar de verstopte parkeerplaats werden we opnieuw druipnat. En zo dropen we

AF