Weer keert het najaar en belaagt 
Het hart, dat droef, maar steeds gewender, 
Zijn heimelijke pijnen draagt. 

Ja, we betreurden het natuurlijk dat Elbert op de valreep af moest zeggen, want dit was echt zijn wedstrijd geworden! Maar gelukkig hadden we Jos en Peter terug, waarbij de eerste het voorlopig wilde aankijken, en de tweede vol op jacht ging naar de topscorerspositie. En Marko ontbrak natuurlijk, vanwege plichtplegingen op het hoofdveld, waardoor Moshko het gretig overnam.
VVZ ging voortvarend van start, met goed voetbal en behoorlijk wat fysieke inzet. Aanvankelijk ternauwernood afgestopt door onze verdediging, waarin Ugur een hoofdrol vervulde, maar ook Raymond en Daniel hard werkten en Joost  zelfs adem te kort kwam voor de organisatie en het begeleiden van de scheidsrechter.
VVZ had wel een overwicht, maar kwam niet tot uitgespeelde kansen en we hadden ook nog DickOpDoel. Aan de andere kant miste Twan wat precisie en schoot slechts enkele meters over. Totdat Peter eindelijk wat ruimte kreeg via een actie langs zijn nogal krachtig spelende bewaker en keurig binnenschoot. VVZ protesteerde nog wel, maar Moshko dacht:

When there's no one left to blame
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain

en zweeg op weg naar de middenstip.

De wedstrijd speelde zich vooral op het middenveld af, waar Ton en Jeroen voor vier liepen, Ward zichzelf verbaasde met aanvallende acties en Hans Poort telkens net de verkeerde afslag nam in de jacht op de bal.
Na rust slaagde Peter er al snel in met een assist iemand voor de keeper te zetten. Jammer genoeg was het een VVZ’er, en werd het 1-1, toen 1-2 (klein misverstand van vier AFC’ers), toch weer 2-2. Weer een assist van Peter, maar ditmaal op de goede: Twan was weg voordat de grensjager met zijn dundoek kon wapperen, maar die vond toch de kracht om dat alsnog te doen. Marko had inmiddels de fluit veroverd en Moshko naar de zijlijn verwezen, en dan weet je het wel: onverbiddelijk en bovendien was het geen buitenspel.

Toch werd het 2-3 en DickOpdoel was kansloos en bewegingsloos:

November has tied me
To an old dead tree
Get word to April
To rescue me
November's cold chain

Toen opeens was daar Joost, Man of the 65th minute, die de bal in de kruising joeg, en Jeroen die via de wang van Twan raak schoot en tenslotte Twan zelf die er nog even vandoor ging, koelte toegewuifd door de man langs de lijn.
Jos vierde zijn terugkeer met enorm enthousiasme, Sjoerd kwam Daniel vervangen, maar werd door Peter niet herkend, kortom, de regen kletterde neer maar kon het feestje van de kersverse koploper niet meer verstoren.

En de man langs de lijn ?

Verloren zijn de prille wegen 
Om te ontkomen aan den tijd; 
Altijd november, altijd regen, 
altijd dit lege hart, altijd. 

Tja, dat verdriet neemt niemand hem meer

AF