Het is na een afwezigheid van drie maanden door een enkelkwetsuur - nee, niet met voetballen opgedaan - heel goed om weer bij AFC te zijn. 'It's always good to be back home', zongen de Beatles al.

De zomertijd is ingegaan en niet iedereen verschijnt op tijd aan de aftrap. Een enkeling verschijnt helemaal niet aan de aftrap. Wanneer de overigens uitstekend leidende scheidsrechter om 09.09 uur op het fluitje blaast staan er elf jongens in de wei en zit er geen op de bank. De spoeling is derhalve dun. In de eerste helft gaat het spel volledig gelijk op. De onzen strijden voor wat ze waard zijn. Het spel tot aan de zestien is goed, maar een splijtende eindpass of een doelgericht schot ontbreekt. Dat geldt overigens in gelijke mate voor de tegenstander. Onze vrienden uit Kudelstaart komen wel na een prachtige aanval vlak voor rust op 0-1. Om er maar eens een cliche tegenaan te gooien: het had net zo goed andersom kunnen zijn.

Gedurende de tweede helft heeft KDO wel het betere van het spel. Toch duurt het minuut 73 eer de 0-2 valt. Dat is overigens vooral te danken aan een gebrek aan slagvaardigheid voor de goal van onze tegenstander en uitstekend keeperswerk van onze goalie Gill. Na de 0-2 is het verzet gebroken en de 0-3 en 0-4 vallen snel. Het voetbal van rood/zwart oogt minder verzorgd dan voor de rust, maar de strijdlust laat niets te wensen over. Een groot compliment aan hen die ook toen het scoreverloop daar misschien niet meer toe uitnodigde voorop bleven gaan in de strijd. De uitstekende rol van de scheidsrechter en onze keeper noemde ik reeds. De aanwezigheid van onze snotterige en grieperige coach Remco mag ook niet onbenoemd blijven. En tenslotte voor de objectieve toeschouwer - wat ik natuurlijk eigenlijk niet ben -) - viel het geweldige keeperswerk van de goalie van KDO op.

We likken de wonden en gaan voort naar de volgende wedstrijd. Het ingaan van de zomertijd zal dan doorniemand meer als excuus opgevoerd kunnen worden. (Job van Amerongen)