Helemaal niet zo slecht spelen, goed staan tegen de vice-koploper, met weer een geimproviseerde opstelling door blessures, reisjes en dringend vereiste aanwezigeheid elders (?), en toch met 1-5 verliezen.
Ach, de Joosten.
Er werd goed en massaal verdedigd tegen technisch goede tegenstanders, die elkaar vlot konden vinden en druk bleven zetten, maar in laatste instantie stond Boudewijn er, of Hein, of Theo, die weer een ouderwets ausputzte en natuurlijk Ugur die over de rechterkant naar voren bleef draven of hij de eeuwige jeugd had en achterin de ene na de andere tegenstander liet struikelen.
Jeroen, Menno, Ton en Guy bleven de aanval zoeken waar dat kon en probeerden Twan op eenzaam avontuur te sturen.
Maar ja, die Joosten.
Na een kwartier werd er door de ene Joost op de plaats van de andere Joost een keer geJoost en daarna nog een keer. 0-2.
Voorin bleef Twan loeren en toen hij een keer echt goed werd weggestoken door Ton was het raak: 1-2. Kort daarna had MaartenOpHok –die rust en kalmte combineerde met goede reddingen- een fabuleuze reactie op een kopbal van de Geuzen. Een mooie ruststand gaf alle reden om te blijven hopen op resultaat.

Tja, de Joosten.
De een dacht weer te moeten soleren (1-3), de ander ging vlaggen, dwz met de bank praten terwijl Ugur over de bal struikelde en iemand meenam in zijn onfortuinlijke duikeling en er dus luidkeels om een penalty werd geroepen. Waar is de VAR als je hem nodig hebt...
De wedstrijd bleef op en neer golven, maar waar de onzen de bal te laat of te over schoten, wisten de tegenstanders nog van ongelukkig verdedigen te profiteren en liepen uit naar 1-5, ondanks het inbrengen van Jos, Sjoerd en Maurice.
In deze sportieve wedstrijd had er misschien een keer meer ingezeten voor AFC, je weet tenslotte maar nooit hoe het balletje kan rollen op een druilerige zaterdagmiddag.
Maar toch. Die Joosten...